‘Wat kikst ja nareg. Is der wat?” vruig ik. Buurman Jan zat mit n drij-doagen-onweergezichte aan de keukentoavel. Ik zetde alvast zien kop kovvie en hombe grunneger kouke veur hom. k Was benijd woar hai mit kommen zol.

“Proat mie der nait van,” motterde buurman Jan. “k Heb guster n klòkje ophongen boven onze wc-deure. n Taimertje. n Digitoal dinkje. Din hejje ook gain getik aan de kop. k Haar dij bie AlieExpress besteld, omreden in China hebben ze lèstdoags bie n toeristische attraksie boven de deuren van de vraauwlu-wc’s van dij klòkjes ophongen. Dus ik docht: dij Chinezen hebben doar vast goud over noadocht. As k doar zo’n taimertje bestel krieg k vast n goie. Hai gaait as aine de deure van de wc open dut.”

“Klòkjes boven de wc-deuren? Woar is dat goud veur?” vruig ik.

“Nou gewoon, zai haren dij klòkjes ophongen omdat de vraauwlu veul te laank op de wc-pot zaten te drokken,” antwoordde buurman Jan. “Aandern mozzen doarom veul te laank wachten. Kiek, mien Griet het doar ook n haandje van. En as joe de bloaze op knappen staait is elke sekonde ja aine teveul, nee din?”

“Joa, dat is inderdoad n òfknapper,” zee k gnivvelnd. “Din is de nood aan de man, of in dit geval aan de vraauw. t Gaait joe din net as lutje Tammo. Dij ston n moal veur de wc en wos nait of e zitten of stoan mos. Hai was aan t wikken en aan t wegen en het zok dou in de boksem megen. Mor bie dij Chinezen was t netuurlek n kwestie van gloepen op heur buutsmobieltjes. Tja, en din bin je de tied al gaauw stroal vergeten. En? Wat von dien Griet van dien taimertje?”

“Man, mien Griet is foek,” zee buurman Jan. “Dij is zok gusteroavend n ongelok schrokken. Kiek, dat taimertje gaait noa n ingestelde tied piepen, mor omdat n buutsmobieltje ook om d’hoaverklap piept heb ik wat aans bedocht. Ik haar nog dattien Widde Kat batterijen liggen. Dij heb k in serie mit mekoar verknupt en onder de wc-brille monteerd. Dou heb k t vermikkie verbonden mit mien taimertje. Bie nul zol der din n impulske noar de wc-brille goan. n Soort van stroomsteutje.”

“Joa joa, noa t stromen n steutje. Nou, dat was loos bekeken,” zee ik. “Haarst dien Griet doar van teveuren ook over inlicht?”

“Dat is hom t nou net,” ging buurman Jan wieder. “k Was nog nait kloar, dus ik haar heur nog niks verteld. Ik mos op beune op zuik noar wat moertjes, boltjes en waaichies dij k neudeg haar om alles even goud vast te zetten en weg te foeveln. En dou heurd’ik beneden inains gerabbel, gereer en gehaaister. Mien Griet gierde as n bigge dij bie de modde vothoald wordt. Dou k op beune aan t strunen was, was zai intied op de wc zitten goan en haar kennis moakt mit d’effekten mien taimertje. Zai haar zok de kont verbraand omdat de wc-brille inains gloeiend hait worden was. t Was net n speklabbe dij te laank op t reuster legen haar. k Haar bliekboar teveul Widde Katten in de brille votfoeveld. Kinst begriepen dat mien Griet mie wel vergraimen kon. Mor kom, ik mout aan de bak. Braandzaalve smeren. Tjeu.”

Buurman Jan ging op huus aan. Hai ging ervoaren dat t klòkje thuus tikt as naargens aans.

Hopelk kreeg hai gain tik op de vingers…..