Buurman Jan – raaiger

“Hest t ook mitkregen dat t leesniveau van de leerlingen op de Nederlandse schoulen slim onder de moat is?” Buurman Jan nam n hap van zien kouke en spuilde t vot mit n slok kovvie.

“k Heb t lezen,” zee ik. “In Duutsland schient t niks beter te wezen.”

“Nou, ik zeg die dit: t ligt nait bloots aan de leerkrachten,” zee buurman Jan. “Volgens mie binnen ze veul te veul tied kwiet aan verplichte nijmootse fratserijen. Din is t ook ja gain wonder dat lezen, mor ook reken en toal in de kniebe kommen. De drok van bakfietsbekstukken, genderdrammers en netuurneuzeloars dut de rest.”

“Vergeet prestoatsiedrok nait,” zee ik.

“Dat zee ik,” ging buurman Jan wieder. “Dou ik op de grondschoule zat haren wie dij fiebeldekwinten nait. Wie bogen ons over de boazesvoardegheden. d’Ainegste oepkes waren gimmestiek en op fietse noar n poule wotter om doar te poedeln tussen d’eendekreuze. En binnen wie doar minder van worden? Nee, mor tegenwoordeg störmt Jan en Alleman de schoulen binnen om fratsen aan de man te brengen. Ik zeg die dit: wie mouten zörgen dat t gezond verstand in t onderwies weerom komt. Onbenullen kinnen kinder vanalles wiesmoaken. En doar wordt d’haile soamenleven op termien de dupe van. Gain wonder dat ter n leroarentekört is. Man, wèl wil nou nog in zo’n heksenbrijpot waarken. Doarom hebben mien Griet en ik ons as leerkracht aanmeld. Wie hebben n broeskurzus volgd en mouten aankommen weke mit t wotter veur de dokter. En doarnoa gaait t loos.”

“Zo, dat is n goie impuls veur d’onderwieskwaliteit,” zee ik. “Juf Griet wie kent haar niet, meester Jan kan er wat van…..”

“Heb de gugel der mor mit. Ik zeg die dit: t is gewoon n mentaliteitskwestie,” vervolgde buurman Jan. “Mien Griet en ik loaten zain dat je op onze leeftied nait jengeln mouten over n vaardoagse waarkweek. Wie zemeln nait over de tied dij wie kwiet binnen aan de kinder en dat wie doarom nait aan schiere dingen toukommen. Man, en din dij Lèste Generoatsie. Dij is drok dounde om heur noam eer aan te doun. Ze proaten zokzulf t graf in. Alles wat n reloatsie het mit eulie en gas willen ze t laifst mörgen tot de wereld uut hebben. Ze denken dat elk van wind en zunne leven kin. En dat willen ze in n 4-doagse waarkweke realizeren. Dat volk leeft volgens mie kompleet lös van de waarkelkhaid.

Kiek dat je joe bekommern mouten over t klimoat is n ding wat zeker is, mor as wie dij deugdrammers heur gang goan loaten din is klimoat nait t belangriekste woar wie ons zörgen om moaken mouten. Veurdat de klimoatperblemen ons nekjen is der gain Lèste Generoatsie meer. Ik heb nou al meelieden mit d’allerlèste dij overblift. Der is din gain aine meer om dij t graf in te droagen. Volgens mie leven dij lu in n aandere wereld. As je zeggen dat je gain toukomst meer hebben din hejje dij dus al achter joe.

Kom, ik goa weer noar mien Griet. Wie mouten veur ons diplomoa nog even wat lezen en wat puntjes op de “i” zetten. Tjeu.”

Buurman Jan luip deure uut. Hai haar geliek. Ach, mit t Grunnegs is t ja nait aans. Ik las dat ter lu binnen dij heur meziekploug Raiger nuimen, de benoamen van n vogel is. Dij lu beschikken dudelk nait over d’elementaire kennis van onze streektoal. ‘Zingen in t dialekt is leuk’ volgens de zanger. Mor streektoal verdaint meer: gevuil, zörgvuldeghaid en laifkozen, net as d’aaier van de raaigers in n raaigersnust.

Ach, as t knipt en weer knipt kin je aaltied nog spijen as n raaiger….

Buurman Jan – weer

“Kirrel, wat zugst ter ja zummers uut!” zee ik. Buurman Jan was floitend de keuken in keudeld en haar zok in zummertenue dele zakken loaten aan de keukentoavel: intied dat ik de kovvie inschonk zag k boven t toavelblad n flodderg knarriegeel maauwhemd mit swientjeroze maauwen. De kouschietengruine körde boksem wer deur t toavelblad veur n groot dail aan t zicht onttrokken. Dit kleurriek stèltje wer kompleteerd mit koegeltjeblaauwe sandoalen, dij opvuld waren mit oranje neonkleurege hozevörrels.

“Zeker, je mouten profiteren van de kanzen dij joe boden worden,” onderbrak buurman Jan mien observoatsie. “Dat geldt veur de laifde en ook veur t weer. Mien Griet zee gusteroavend nog: zol we? Dou draaide zai zok op heur zied en twij menuten loater lag ze te snurken. t Weer doarentegen keert zok nait van mie òf. Vandoar dizze outfit.”

“Tja, dat is beter as zemeln over te waarm, te kold, te dreuge of te nat,” zee ik. “En t weer is der inderdoad noar, ja. Soms vaalt t tegen, soms vaalt t mit, t is mor net woar of t hondje schit. Mor eh….., hest dit stèltje zulf uutzöcht of het dien Griet dij veur die kloarlegd?”

“Zulf kozen,” zee buurman Jan rezoluut. “Kiek, in n goud huwelk mout je van mekoars kwaliteiten profiteren. Aan mien Griet loat ik de dingen over woar k zulf nait goud in bin.”

“Zo as?” vruig ik.

“Nou, koken, stofzoegen, strieken….”

“Ho mor,” onderbrak ik hom. “Joe zittten mit joen baaident nog schier in t olle rollenpetroon heur ik.”

“Krek,” zee buurman Jan. “Wat goud is mout je goud loaten. Kiek, ik heb mien opa’s goie road opvolgd. Dij zee vrouger: loze mannen ruiren nait in potten en pannen, stofzoegen nait in hörns en houken en gunnen de vraauwlu schuddeldouken.”

“Zo, en dien Griet is onder dizze veurwoarden mit die in zee goan? Of most geregeld toch even dien zaailen strieken?” vruig k taargend.

“Oh…, t is goud dast t zegst,” zee buurman Jan verschrikt. “k Mos van mien Griet nait te laank votblieven. De pleebozzel ston op mie te wachten, zee zai. Nou, tjeu!”

Buurman Jan ging op n draf op huus aan, richten pleebozzel.

Ain ding was zeker: hai haar t weer mit…..

Buurman Jan – kou

“Kovvie?” Buurman Jan haar zien stee aan de keukentoavel weer innomen. “En n hompie kouke zeker?” vruig ik.

“Geern,” zee buurman Jan. “Doar bin k echt aan tou. Wilst nait waiten wat veur weke ik achter de rogge heb. t Regende melk mor mien schuddels waren omkeerd.”

“Vertel, moakst mie ja glad nijsgiereg,” zee ik gnivvelnd.

“Man, mien Griet is op n hobbel,” jeuzelde buurman Jan. “Zai is infekteerd deur de hoavermelkmeute.”

“Och, dat huft ja vot nog nait levensbedraaigend te wezen,” zee ik.

“Hol mie der over op,” motterde buurman Jan. “k Heb d’haile weke nog gain fersounlek glas melk had. Ìnkeld mor hoavermelkbrut. Doar kin ik nait aan wìnnen. Wat? Doar wil ik nait aan wìnnen. Haile generoatsies binnen opgruid mit Joris Drijpinter, melk is goud veur elk en mit melk meer mans. En nou zol t opains nait meer gezond wezen? Hest wel ains melkentwijbak mit hoavermelk had? Dij hoavermelkmelkers doun echte melk in de ban, mor ze willen wel vanalles in de melk te brokkeln hebben. Loat dij kakheuvels toch opholden mit heur gemelk. Ik bin d’haile weke al maal votkommen. Mor dat is t slimste nog nait.”

“Wat is din nog slimmer as hoavermelkentwijbak?” vruig ik.

“Ik mout van mien Griet op dieet,” mottjede buurman Jan. “Mien Griet het, zunder dat ik t wos, bie AliExpress korrigerend ondergoud kommen loaten. Zai zee dat mien lief teveul inhold kreeg. Dij was qua omvang aan de veul te roeme kaande. Doar wol zai nait langer tegen aankieken. Dus het zai via internet strak-om-de-pokkel-spanners besteld. Dij binnen guster kommen en ik mos mie der van heur vot in wurgen. Man, dij polten spannen mie om kont en lief.”

“Ik docht al: wat lopt hai der bescheten bie. Mor dit verkloart alles. Liekst net n moes in n meelzak,” zee ik.

“Schiet,” motterde buurman Jan. “Ik krieg t aine bain sikkom nait meer veur t aandere. En de boksem hangt mie nou inderdoad as n eerappelzak om de komt. Dij hoavermelkelite bepoalt wat mag en nait mag. Zulf maggen ze n kou stelen, mor n aander mag nog nait over n hek hìnkieken. Kom, ik goa weer noar mien Griet. Dij haar d’hoavermelkbrij alweer op t aanrecht kloar stoan. Tjeu!”

Buurman Jan ging mit lood in de schounen op huus aan. Ik herinnerde mie n old taimke van vrouger: melk is goud veur elk, mor nait veur Jan want dij migt tervan.

Ik mos onwillekeureg denken aan òl boer Diekemoa dij wel ais zee:

“God, wat bist wel veur n god: nemst mie mien kou en letst mie mien wief……”

Buurman Jan – golden raand

“Dou mie mor gaauw n kop kovvie. Doar bin k wel aan tou. Man, in wat veur laand leven wie ainglieks.”

Buurman Jan plofde dele op de keukenstoule. Ik schonk de kovvie in en tiedens t snieden van de kouke vruig k wat ter loos was. “Zo te zain zitst ja in n dip,” zee ik bezörgd.

“n Dip?” Buurman Jan vuil sikkom van zien stoule. “Zeg mor gerust n deprezzie. n Hail swoare. Ik heb net n braif kregen van de Nationale Raad van Cultuur. Mien Griet en ik haren noamelk subsidie aanvroagd veur n projekt.”

“Nou, dat is n goud initiatief. Dat kin elk nait zeggen,” zee ik. “De mainsten zitten tegenwoordeg gewoon op t geld te wachten. Wat veur projekt is dat din wel?” vruig ik.

“n Projekt veur echte Grunnegers. Mit de noadrok op ‘echte’. Grunnegers mit de worrels in t veen en in de klaai zal k mor zeggen. Ik haar de tekst van t Grönnens Laid vertoald en derbie doan om te onderstrepen dat t n serieuze aangelegenhaid was en dat wie as Grunnegers slim te lieden had haren vanwege de gaswinnen. Mor t is òfwezen. Wie kinnen de snuit òfvegen. Wie hebben nul op t rekest kregen .”

“Dat hebben ze din vast wel motiveerd,” zee ik.

“Wie waren te loat en te vroug,” zee buurman Jan. “De graaipot is leeg en de volgende wordt in 2025 pas weer vuld. Mor dat is t slimste nait. Wie muiken toch gain kans. Onze aanvroage kwam nait in aanmaarken vanwege de te hanteren nije kodes. Wie haren gain oog veur genderij, kleur, etniciteit, diversiteit en CO2. Onze toal was veul te recht en te slicht. En onze wille is vast as stoal en kon dus nooit boegzoam genog wezen, vonden ze. Wie gingen ook volledeg veurbie aan ‘Groningerinnen, Groningerhenners en Groningerhunners’, zo as zai dat schreven. Nou zeg ik die: echte Grunnegers worden gewoon diskrimineerd en boetensloten.”

“Tja, je mouten tegenwoordeg swiegen over t abnormoale, aans wor je òfschreven of negeerd,” zee ik.

“Inderdoad. n Gekkeboudel is t,” foeterde buurman Jan. “De kemizzie vuil ook over ons haart. Dij vuilt wat tonge sprekt en dat is nou net woar de lu dij d’aanvroagen beoordailen mouten nait veur vuilen. Din zol je wel ais tegensputtern kinnen. Nou ja, din wait je t wel. Diversiteitsdrammers, inkluzieklojo’s, wokedwoazen en gendergekken binnen der zat. Dij worden bie veurboat mit veurrang behandeld. Tja, en din is de pot zo leeg, netuurlek. Zo wordt via d’achterdeure aal dat intolerante gedram filaain de soamenleven indrokt. t Wordt tied dat t gezonde verstand zok heuren let en weerwoord geft. Nog even en wie hebben hier Amerikoanse toustanden. n Verrödde moatschoppij, dus. Nou, din is onze dege degelkhaid veurgoud verdwenen zeg ik die. En dat nait ìnkeld in Grunnen. Kom, ik goa weer noar mien pronkjewail, mien Griet in ons aigen huus, ons wonderlaand. Tjeu!”

Buurman Jan droop òf.

Veur hom en zien Griet beloofde t n tied te worden zunder golden raand…….

Buurman Jan – geld

“Hest t ook lezen? Aal dat rampzoalege nijs dat ons dizze weke elke dag tamtaaierde?”

Buurman Jan zat aan de keukentoavel en was zo as elke week ook dit moal weer verboal in de schieterij. “Berichten over t klimoat? Kovvie?”, vruig ik.

“Nee, eh….., joa wel kovvie, mor ik bedoul aal dij onhaailstiedens over hogere belastens, energiepriezen, infloatsie, bezunegens en hou ze ons n pode uuttrekken willen,” foeterde buurman Jan. “En as tjijs op de vuurpiele kwam ook nog t bericht dat ze ons, de Grunnegers, òfzoltjen willen mit 10 miljard minder as woar wie om vroagd hebben. Man, bie hail veul lu mout ja wel n kloede veur d’haals schoten wezen. En wat dochst van de bedrieven woar lu waarken en dij aal swoarder belast worden. Dij willen hier vast nait blieven. Waarklooshaid loert. En din de boeren woarvan ze de toko onder de kont votkopen willen. Geld bepoalt de richten en nait t gezond verstand. Nog even en n kabbenoatje wordt t nije gold.”

“Tja, geld het aaltied al de wereld regeert,” zee ik.

“Inderdoad,” motterde buurman Jan. “Ze willen ons leven stoadegaan smoakeloos moaken. Minder suker, minder zolt. En waist wel woarom? Ze willen ons overzetten op knienevreten. Op n totoal vegetoarisch dieet. Doar beraaiden ze ons filaain op veur. En elk loat t mor over zok hìnkommen. ‘Je kinnen wel n fioul tegen n aikenboom kepot haauwen, mor je kinnen gain kwoad wief temmen’, zee mie ol opoe vrouger aaltied.

Waist? Ik kin mie veurstellen dat ter aal meer lu binnen dij de wereld veur n doedelzak aankieken. t Draait ìnkeld mor meer om geld. d’Aigenoars van n bulde geld hebben niks te kloagen. Nee, dij verdainen dikken aan handel in lochtkestailen en onzichtboare gazzen en leven van de wind. t Liekt wel t verhoal van Tijl Oelenspaigel dij as kunstschilder n groaf bie de bok dee. De rieken binnen Tijl, de lozen. Dij speulen mooi weer. Jan mit de pet kin de snuit òfvegen.”

“t Zit bliekboar in de mìns, vandoar wellicht t mìnsDOM,” zee ik.

“Inderdoad,” ging buurman Jan verder. “Tijl leefde mit zien fiebeldekwinten as god in Frankriek en finansierde dat filaain mit n lulverhoal. En elk ging doar kritiekloos in mit.”

“Ach, n gek en zien geld blieven nooit laank bie mekoar most mor reken,” zee ik geruststellend.

“Dat kin wel wezen”, zee buurman Jan, “mor der binnen aal meer lu woarvan t bultje aal klaainer wordt, En vergeet ook nait de lu dij nooit aan zo’n bultje tou kommen, aine woar de duvel nooit op schit. Dij hebben sikkom niks achter d’haand. Dij hopen elke dag weer dat ze de dag noa mörgen weer beleven maggen. Dij roaken oververhit deur t gedram over waarmtepompiederij. Nee, rieke stinkerds blieven boetenschot. Veur Jan Bezoen draaigt t kesjot.

Kom, ik goa weer noar mien Griet, dij haar vanmörgen ook weer n bulde noten op zang. Geld moakt nait gelokkeg mor och, mien Griet wel………soms…….òf en tou….. Tjeu!”

Buurman Jan ging op huus aan, mor t leek der op dat hai der nait noar uutkeek as n pastoor noar de sìnten in de kerkbule.

Ach, en elk wait: zulfs dij kin de duvel dansen loaten veur geld…..

Buurman Jan – klapscheet

“Kovvie zeker. Mit n plak Grunneger kouke. Volgens mie hest dat wel verdaind.” Veurdat buurman Jan antwoorden kon haar k t hom al veurzet.

“Nou dast t over verdainen hest ja”, zee buurman Jan, “ik heb n idee veur n nij verdainmodel. Tegenwoordeg willen lu ja aan alles verdainen. Aan t gebruuk van gas, benzine, abonnementen, internet, datakoabels en nuim mor op.”

“Inderdoad,” zee ik. “As t even kin trekken ze joe n pode uut. t Duurt nait laank meer of zulfs t wotter komt op de bon.”

“Dat zeg ik,” zee buurman Jan. “Vergeet CO2 en stikstof nait. En netuurlek alles wat mit energie te moaken het. Aal meer lu leven zörgeloos van de wind. Veur 2030 binnen der hail wat miljonairs biekommen. Ze willen ons ja leuven loaten dat in 2030 ons laand reddeloos verloren is.”

“Doarom dut elk nog even zien best om zoveul meugelk uut de grode geldpot te graaien veurdat t klimoat ons nekt,” zee ik.

“Krek,” zee buurman Jan. “En doarom heb ik n idee, n verdainmodel zeg mor. Onze regeren zegt dat alles draait om stikstof. Nou, doarom heb ik op beune n prototype van n scheetmeter moakt. Mien Griet naait mie dij in de boksem. Doarmit kin je t aantal scheten dij je loaten meten. Ik stel mie zo veur dat doar binnenkört verlet om is. Kiek, n loze regeren zugt ook doar brood in. Via digitoale wegen kin t kabinet instellen houveul scheten je per dag loaten maggen. Dat kin zulfs op postkode. Elke scheet betaikent ja stikstof in de locht. Nou, as je boven t tougestoane aantal scheten kommen mout je belasten betoalen. Hou liekt die dat?”

“Tja, wat mout ik doar nou van vinden,” zee ik. “Is dij scheetmeter van die achter in de boksem software of hardware? Want as t hardware is din wordt dat n ongemakkelke zit. Dat ding zit joe ja in de wege.”

“Man, doar zit wat in,” zee buurman Jan. “Ik goa gaauw noar huus veurdat mien Griet dat vaarkant blokje achter in mien boksem naaid het. Doar mout k veuraan wezen, aans ragt zai mie de boksem vol. Tjeu!”

Buurman Jan runde uut de keuken om bie zien Griet te kommen. Want hai wos ook wel dat zai van n scheet n dunderslag moaken kon.

Tja, en dat zol vast meer wezen as n klapscheet…….

Buurman Jan – snel

“Hest schiere kovviekopkes. En t bloummotief op dien toavelklaidje mit dat blaauwrood raandje derom paast ter ook persies bie. Boetendes, dien kouschietengruine gedientjes mit knarriegele streepkes maggen der ook wezen.”

Ik keek buurman Jan stomverboasd aan. “Wat is der mit die loos,” vruig k verwonderd. “Vanwoar aal dij aandacht veur mien interieur en diggelwaark?”

“Nou kiek”, zee buurman Jan, “mien Griet drokde mie van de weke t nijsblad onder de neuze. En doar ston in dat leugenoars kört van stof binnen. As n leugenoar wat over t verleden vertellen mout dut hai dat t laifst zo kört en bondeg meugelk. Want alles wat je zeggen kin n aander ja kontroleren. Mien ol opa zee vrouger aaltied: mit alles woarover je lullen mout je joen hazzens ook vullen.”

“Din maggen wie as noorderlingen wel oppazen,” zee ik. “Dij stoan der ja om bekìnd dat ze gain woord teveul bruken.”

“Krek,” ging buurman Jan wieder. “Doarom bin k mie nou aan t bekwoamen in gedetaillizeerd vertellen.”

“Gedetailleerd,” verbeterde ik.

“Dat zee ik,” zee buurman Jan. “Kiek, ik mos guster even noar de Super veur n bosschopke. Mor dat duurde wat langer as normoal. Bie de kassa haar Diene Kwak weer alle tied om over heur Tammo’s kaalknoagels uut te waaiden. En dou begon ze ook nog over heur zinkens in t lief. Dus dat duurde twij körten, twij langen. Inmiddels kwam de drok in mien bloaze atmosferisch in t rood. Dus dou bin k doar even noar t toilet wèst. Mor goud, ik was aal mit aal wat langer vot as normoal.”

“Tja, n noodstop kost tied,” gooide ik der even tussendeur.

“Doe kinst t waiten,” regeerde buurman Jan wat toesterg. “Mor goud, dou k te loat thuus kwam von mien Griet doar netuurlek wat van. En dou zag zai opains dat mien snel open ston. Zai vruig mie hou of dat zat. Zai haar volgens mie wat hallusitoatsies over de veurdailen van mien goddelk liggoam. Of ik last haar van veurjoarsjeuk wol zai waiten. ‘Vergeten’ zee ik kört en krachteg. Nou en dou begon mien Griet over dat artikel en vruig ze mie t hemd van t lief. Zai wol zulfs waiten wat veur kleur pleedeksel ik omhoog en omdele doan haar. Mor ja, ik kon over t sanitair in de Super gain details vertellen vanzulf. Wèl let doar nou op. Ik nait. Kiek, om in t vervolg achterdocht te veurkommen goa k mie nou overaal detaillistisch oriënteriteren.

Kom, ik goa gaauw weer noar mien Griet. Ik wait nou ja wat details over dien keuken. Tjeu!”

Buurman Jan ging op huus aan. Hai kontroleerde in de loop nog even of zien snel dichtzat.

Ain ding was zeker: de woarhaid achterhoalt de leugen, ook al is dij nog zo snel…….

Buurman Jan – sloap

“Der komt weer n schiere tied aan. Of zo as mien Griet zegt: n minne.”

Buurman Jan was aanschoven veur zien kovvie mit kouke en vuil vot mit de deure in huus. “Zummertied, ja,” ging hai wieder. “Mien Griet vindt dat mor niks. Heur sloap het ter onder te lieden en overdag is zai nait te genieten. Din dut zai niks aans as mottern tegen mie. Volgens heur snurk ik elke nacht as n modde mit 10 biggen.”

“Tja, dat is n perbleem,” zee ik.

“Zeg dat wel,” zee buurman Jan. “Zai stöt mie elke nacht wel 10 moal wakker. Mor dat is t slimste nait. Zai het zokzulf autodidaktileerd tot sloapdeskundege. Zai wait nou zoveul van sloaperij dat elk heur inhuren kin. Der zitten vanwege de zummertied ja veul meer lu mit de tonen in d’aaske. Heur adviesburo hait ‘Nust Zacht’. Mit n knipoog noar rust zacht. Op heur advies sloap ik nou op mien zied, drink ik soavends gain potje bier meer en heb k mien kopkuzzen omhoog doan.”

“Wat, dien Griet is sloapdeskundege?” zee ik verboasd.

“Proat mie der nait van,” foeterde buurman Jan. “Ik heur d’haile dag niks aans as verhoalen over sloapholdens. Mien Griet gooit mie der dood mit en ik bin proefkniene. Ik mos gusternacht sloapen in de koninkleke holden. Volgens heur sloap je din mit n kompleet ontspannen rogholden. En eergusternacht mos k liggen in d’oapholden. Volgens mien Griet slinger je din ontspannen van dreum noar dreum. Kiek, sloapen as n meulenwieke is nait meugelk, omreden doar is ons bèrre nait braid genog veur. Doarom mout ik aankommen nacht de flamingoholden uutperbaaiern. Din mout ik mit ain bain laankuut liggen en mit d’aander optrokken. De voude van mien opgetrokken bain ligt din onder de kude van mien aandere bain.”

“Zo, doar most wel goud smui veur wezen. Ast mor gain kramp in de kuten krigst,” zee k gnivvelnd.

“Man, k zai nou al tegen de nacht op,” zee buurman Jan en hai klonk slim delesloagen. “Mor dat is t slimste nait. Mien Griet verkocht ter ook nog kuzzens bie. Volgens heur veurkom je mit heur kuzzens dat je nait meer snachts mit piene in de nekke wakker worden. Heur anti-snurk kuzzens binnen vuld mit hailzoame boukwaidedoppen, mengd mit linksomgedraaide dummiekörrels. En omdat je doarop goud uutrusten krieg je ook gain last meer van zeubranden, navvelsoezen, hoge blouddruk, zinkens in de knijen, wintervouten en braaiaarms.

Mor kom, ik goa gaauw weer noar heur tou. Ik mout heur noamelk helpen mit t vullen van heur kuzzens. Zai rekent op n verkoopsukses! Tjeu.”

Buurman Jan sjokde op huus aan. Mien òl opoe roadde mie vrouger aan dat ik mit mien doemen in d’haand sloapen goan mos. Din sluip ik volgens heur wel vief ketaaier in t uur. En zai haar geliek. Ik wer de volgende mörgen flòitpiepend wakker. Niks gain flamingoholden.

Och, as buurman Jan nou mor gain sloap in zien bainen krigt…..

Knoal – roadsvergoadern in de streektoal

In t koader van Meertmoand Dialektmoand lees ik aankommen moandagoavend tiedens de roadsvergoadern op t Knoal n verhoal veur in t Grunnegs.

t Begun van t verhoal is kloar…

“t Eten smuik mie meroakel. k Heb t lief weer op de laiste”.

n Klaain kirreltje mit n pedde op slikde zok nog ais om de mond bie de gedachte aan t waarm eten van zonet. Povverd haar hai had en de noasmoak doarvan was der d’oorzoak van dat hai zien buusdouk paktde om zok de mond òf te wissen……

Eltje Doddema