Posts tagged “leven”
“Hest t zeker ook al lezen!”
Buurman Jan was aanschoven veur zien kop kovvie en pakde, zo as gewoonlek, n homstok Grunneger kouke van t schoaltje.
“Wat mout ik volgens die lezen hebben?, vruig ik.
“Nou, in Laiwoarden binnen lu aan t zemeln over kontainers mit swientjeroze deksels. Dij binnen nait in overainstemmen mit d’omgeven vinden ze. Man, wat kin mie t nou schelen of deksels kouschietengruin, wupkoarentjeblaauw of knarriegeel binnen. Sommegen moaken zok ja overaal drok om. Dij kriegen al liefzere van aandermans moagswèlle.
Kiek, dat je joe drok moaken om n wolf dij op de Veluwe ronddoolt doar kin k nog inkommen. Dij schient doar al n mouflon doodbeten te hebben. Ik zeg die dit: Nederland is nait inricht veur wolven. En ook nait veur bevers. In Limburg hebben ze de komplede femilie van bevertje Boelo al verhuusd noar Annekuttenveen. Mor netuurfenoaten waiten t aal beter, ja. Dij geven dij “aaiboare” wilden t laifst vot n noam. Ik bin overaal vernummerd en dij exoten kriegen n noam in stee van n registroatsienummer.
Man, zo worden daaier ja vermìnselkt, net as Pukkie van ons swoagertje Tammo. Dij mag ook alles. Je kinnen bèst wies wezen mit joen daaier, mor dat wil nog nait zeggen dat dij d’haile dag mit n mutske op rondlopen mout of mit n bordje veur zok aan d’eettoavel zit. En as je n daaier ook nog n noam geven din goa je joe deraan hechten. Dat geldt veur mìnsen, daaier en ook veur dingen. Kiek, mien Griet is doar n veurbeeld van.”
“Tja, dij het inderdoad n noam en dus hestoe die doar netuurlek aan hecht,” zee ik begriepend.
“Nou ja”, zee buurman Jan, “vaarve hecht zok op kezienen, deuren en muren. Soms bladdert t wat òf. Mor zolaank je nog wat vaarve in de pot hebben kin je ja biestippen, nee din?
Kom, ik goa noar mien Griet. Dij is drok aan t kokkerellen. Mor even tussen die en mie: dat mag ainglieks gain noam hebben. Liflafjederij wordt t vandoage. Ik zol mien zegel doar nait aan hechten. Tjeu, tot aankommen moal.” En vot was buurman Jan.
Tja”, docht ik, “wonden kin j’ook hechten, mor voak hol je der wel n dèlle aan over…..”
“t Was mie de weke wel weer.
Man, wat binnen der toch veul raandonbenullen in ons laand. Mor ja, wat wil j’ook. Wie hebben ja gain regeren. Je zollen hoast t vlaigtuug nemen en toedeledokiën.
Mor ja, woar mout je hìn. t Is overaal ellìnde. De mìnshaid is wereldwied dounde om zien aigen graf te groaven. En waist wel wat din t allerslimste is? De lèste dij overblift blift boven de grond liggen, omreden der is gainaine meer om dij te begroaven.
En din de lochtraaizerij. Dat wordt ter ook nait beter op. Je kriegen bie de KLM tiedens joen vlocht gain vlaaiskederij meer. Ze schrappen de runderstoofpot en de kipcurry. Ze woken volgens aigen zeggen mit mit de trend van minder vlaais eten. Ze willen nait meer mit de vlaaisbak lopen.
Op zich is doar nog wel in te kommen. Mor waist wat t allerslimste is. Dat geldt ìnkeld mor veur de toeristenklazze. Bobo’s en aandere topklanten kriegen gewoon dikke tournedo’s en spareribben op heur luxe premiumschuddels. Bie t bepoalen van t aanbod is volgens zo’n vlaigknakker de keuzevrijhaid van de klanten belangriek. Nou de keuze is veur t klootjesvolk ainvoudeg: vlaaisloos of gain vlaais. Vlaaispotten van Egypte binnen der nait meer bie.
Volgens mie worden de kliekjes dij over binnen van ale schietpotklanten in ain panne kwakt, deur mekoar huzzeld en weer serveerd in de toeristenklazze. Man, man, man, de klant is al laank gain keunk meer. n Melkkou het op t heden n beter leven. Ons soort lu telt nait meer mit. Nog even en in t middenpad hebben ze n swienebak monteerd woar lu n haandjevol utjekul uut grabbeln kinnen. Verduurzoamen hait dat. n Gruiner menu nuimen ze dat. Hol mie derover op”
Sinds buurman Jan de keuken instapt was haar hai de revel nait dicht had. Ik kreeg der gain woord tussen. Zien frustroatsies wonnen t van zien kop kovvie. Tussen d’eerst en twijde slok deur perbaaierde ik:
“Hest t Nederlands elftal ook nog volgd van de weke?”
“Hol mie doar ook mor over op. Van dij speulers wil k nait veul zeggen. Mor van t volk. As je tiedens en noa de wedstried as n bestörmde eendvogel t veld oprunnen din hejje bie t uutdailen van t benul nait veuraan stoan. Man, man, man, der is mor ain kwalifikoatsie veur:
Kounavvels……..”
Ach, meschain verschoeven zien gedachten nog wel…..
“k Heb die d’haile week nait zain ja. Wast wat lebait?” Buurman Jan was d’achterdeure binnenkommen en ging aan de keukentoavel zitten. “Nee, dat nait,” zee hai. “k Mos even biekommen van de vekansie. Wie zaten op n boerencamping woar twij vraauwlu t spultje bestierden.
t Waren twij potten. Twij potten dij mie t leven zoer moakt hebben. Elk moal as k dij noa t eten òfzaipde bie de sentroale gleerbak ston der n doedel noast mie te reveln. En doar kin k hailendaal nait tegen. Denk je in alle rust even zunder joen Griet d’òfwaskwaste hanteren te kinnen, staait ter elk moal n kwedeldeuze noast joe dij heur haile laif en leed aan joe mitdailt. Zai kwam uut Potterwol, haar last van zinkens in t lief, haar n kaalknoagel op heur linker dikke tone en was schaaiden zee ze.
Elke dag weer bood ze mie heur kaalknoagel aan. Ze vruig mie zulfs of ik heur doar soavends wel wat Opoe Deldog opsmeren wol. Dat holp meroakel en ik haar doar de juuste handen weer, von zai. Volgens mie ston zai d’haile dag te gloepen in heur veurtìnde. En zo gaauw ze mie in de smiezen kreeg gingen bie heur de broodkrummels steken.”
“Nou, din zag zai zeker wat in dien goddelk liggoam,” nittjede ik. “Tja, din goan d’hormonen op de loop.” En ik zag t haile kaberet veur mie.
“Och man, loop toch hìn schieten kirrel”, reageerde buurman Jan as deur n ieme stoken. “As ik mit zo’n doedel traauwd wezen zol en ik zat mit heur in n kedeltje din kroop ik weer tot t toetje uut. Man, der lopen mie toch vrumde kostgangers rond. En nait allìnt op dij camping.”
Doar mos k buurman Jan geliek in geven. Gelokkeg kwam dat nait aalmoal in t nijs. Stel joe veur. Behaalve as t BN’ers en aandere hotemetoten betreft. Lu van de regeren bieveurbeeld. t Is doar ain pot nat. Dij trekken op dit mement aalmoal de keudel in. Ze binnen demissionair, mor worden ook nog depressionair, groaperionair en besijbelionair. Dij moaken der echt n potje van. Boetendes: potverteren is heur hobby.
“Nou, ain ding is zeker. Ik bin doar mooi op de kovvie kommen”, heurde ik buurman Jan deur mien miemeroatsies hìn mottern. “t Was zunde van t geld. Ik heb ja ìnkeld mor n lutje penziountje en wat AOW. En dat is gain vetpot.”
“Nee”, docht ik, “en vergeet dien Griet nait. t Is bie die inderdoad gain bottertje boven.”
“Nog n kop kovvie?” vruig ik. “k Heb nog n pot vol……..”
