“Zo, bist slim op tied vanmörgen. Is der wat?” Buurman Jan was vanmörgen vrouger as aans en hai was opvalend hui de keuken binnenkommen. Dus k was slim benijd woarom.

“k Was op tied wakker, omreden mien Griet en ik haren gusteroavend hikhakkerij,” zee buurman Jan. “Zai het mie op bèrre gewoon de kont toudraaid zunder n woord te zeggen.”

“Man, dat zai je in romantische films voak aans,” zee ik. “Hou kwam dat zo?”

“Nou kiek, wie zaten gusteroavend mit ons twijbaaidend bie de nije pizzeria bie ons in t loug dou der n schiere vraauw binnen kwam,” zee buurman Jan. “Dij kwam liek op mie òf en ruip: ‘Moi Jan, doe ook hier?’ en dou bakde zai mie der liek aine veur. Zai draaide zok doarnoa weer om en verdween achter ain van de dekoroatsies dij d’aigenoar van t restaurant hìnzet haar om veur wat inimitimiteit te zörgen.”

“Zo, en doar zat dien Griet zeker lekker intiem bie,” zee ik. “En dou?”

“Ik bin nait meer aan mien pizza karribonarie toukommen,” zee buurman Jan. “Mien Griet wol waiten wat of dat te betaiken haar. Ik kon proaten as Brugman, mor zai kroamde der van alles uut: scharrelderij, vrumdgoan, donjan, achterbakshaid, Tinder, doedel….”

“Tja, wat wilst ook,” onderbrak ik hom. “t Was veur dien Griet ook ja slim konfronterend.“

“Hol mie derover op,” jammerde buurman Jan. “k Zee nog dat t n scharreltje van veur ons traauwen was, mor de sfeer was al gaauw net as rond n doodskiste. Mor goud, om n laank verhoal kört te moaken: noa wat puulderij aan mien pizza rekende ik òf, omreden mien Griet wol op huus aan. Zai haar van t gebeuren n slim vieze smoak in de mond kregen zee zai.”

“Tja, ik kin mie hail goud veurstellen dat zai nait t gevuil haar dat ter op dat mement n engeltje over heur tonge meeg,” zee ik.

‘Nou ik heur t wel, k bespeur bie die gain empathie,” foeterde buurman Jan. “Mor goud, dou wie stilswiegend de pizzeria uutluipen kwam der op datzulfde mement n verre neef van mie binnen. Hai haar n schiere poedie bie d’aarm. Mien neef en ik nikden noar mekoar en elk ging zien aigen weg. Mor mien Griet haar dat zain en luit maarken dat zai dij pandomiemie slim verdacht von. Zai wol noamelk waiten wèl der mit zo’n doedel pronkde. Ik zee dat dat mien neef was mit zien minnoares. Nou, dou waren de roapen hailendaal goar. Mien Griet reerde in wat veur femilie zai wel nait aantraauwd was. Volgens heur was t aine uut Gomorra. En zai kwam ook nog mit Sodom op de proppen. ‘Doe n scharrel en dien neef n minnoares’ bölkde zai. Elk kon t heuren, k schoamde mie dood, omreden de tamtam zol zien waark wel doun.”

“Nou ja, t was zo as t was en t is zo as t is,” zee ik. “En nou din?”

“k Heb gain oge dichtdoan vannacht,” zee buurman Jan. “k Was doarom vanmörgen ook al op tied in de bainen. k Wol net noar die tou dou mien Griet mie tegemuide luip. Zai greep mie bie de lurven en ik kneep hom as n daif. k Verwachde ja n aldernoarst luudruchtege scène.”

“Mor doe kwamst zonet ja slim monter binnen,” zee ik.

“Zeker,” antwoordde buurman Jan. “Dat kwam omdat mien Griet zee: ‘Zeg laiverd, dij van die was toch wel d’allerschierste. Doar kon dij doedel van dien neef nait bie in de schare stoan.’ En dou begon ze intiemeg te snoetjeknovveln. Mor kom, ik goa gaauw weer noar heur tou. As de laifde hait is mout je de pokkel nait kold worden loaten. Tjeu!”

Buurnan Jan luip huppelnd as n hipse hoaze t toenpad òf en k mos denken aan wat mien òl opoe vrouger aaltied zee as de smoak wat tegen vuil:

t Smoakt net as n old wief onder d’aarms……