Buurman Jan – kloetjebakster

eltjedoddemaEen reactie plaatsen

“Wie waren van de weke op puppyshow bie Griet heur zuster Dientje en swoagertje Eppo.”

Buurman Jan was tiedens t happen in zien grunneger kouke drok aan t vertellen.

“Dientje ston ons al haalverwege d’oprit op te wachten. Zai haar n lutje, wit teddyachteg mormeltje mit slaporen op d’aarm. Twij grode ronde donkere ogen keken mie aan.”

“Tja, Dientje het bliekboar wat van dien Griet,” zee ik. “Sexy, uutdoagend en…….,”

“Nee, dat bedoul ik nait,” ging buurman Jan wieder. “t Waren d’ogen van dat mormeltje. Noa wat geknovvel en gekwedel zaten wie tien menuten loater achter n kop kovvie en vertelde swoagertje Eppo dat hai en zien Dientje lèstdoags bie n labradoedelfokker wèst waren. Dij haar doedels in mini en maxi-fermoaten. Mor hai haar ook Maltipoes. n Maltipoe is n kruzen tussen n Maltezer en n poedel. n Hybride hond, vertelde Eppo en trok doarbie n soort van geleerd gezichte. Dientje haar d’ain noa d’aandere Maltipoepie op d’aarm had. Zai haren kaizen kind uut n widde, n swaarde, n broene, n crème of n abrikozenkleur. Noa laank wikken, waigen en wegen was t n widde worden. Zai haren hom Poepie nuimd. Poepie mit twij oo’s.”

“Wat veur karakter en gemoud het dij Poepie en hebben zai doarop ook gerantsie kregen?” vruig ik.

“Poepie was allergetisch vrundelk en robuust,” wos buurman Jan.

“Zo, dij scheet is dus allergisch vrundelk,” verbeterde ik veurzichteg.

“Dat zee ik,” ging buurman Jan wieder. “Doar hebben ze gain gerantsie op kregen, want t was stoer te veurspèllen omdat baaide razzen nogal verschillende aigenschoppen haren. As Poepie meer van t jachtinstikt van n poedel mitkregen het din wordt t n weglopertje. Aansom wordt e aanhankelk en kin je Poepie makkelk onder appèl kriegen.”

“Tja, mit n jonge hond wait je t mor nooit,” zee ik.

“Zeg dat wel,” zee buurman Jan. “Want tiedens onze weeromme raaize wer onze Lada de Luxe n soort van kibbelkeet. Mien Griet zee dat Poepie zo’n scheetje was en dat zai ook wel n hondje hebben wol. Zai zag t wel zitten mit zo’n lutje aandoekertje. Zai haar ook al n noam bedocht: Kloetje. Man, k zag t al veur mie: d’haile dag n soort van poepie bie Griet in t kruus. En ik mor pizakken omdat de waarmte dij Kloetje òfgaf heur n weldoadeg en rustgevend gevuil gaf dij zai nait onderbreken wol. Dus ik zee dat ter bie ons gain kloetje over de drumpel kwam.

“Tja, zo zai je mor weer: as ain hond aargens tegen aanpist doun ze t allemoal,” zee ik.

Mor kom: ik goa gaauw weer noar mien Griet. Wie goan zo noar n sjitsoekweker aargens in Vraisland. Mien Griet wil doar wat stekjes vothoalen. Zai wol doar wel n poar kloetjes van in toene hebben zee zai. Ik bin benijd wat veur bloumkes of doar aan kommen. Tjeu!”

Buurman Jan ging op huus aan. Hai gedruig zok soms net as n webe dij over stekken en hekken gaait. En zo te heuren luip t verstand hom in n kloetje, want as je n hond votjoagen krieg je voak n rekel weerom.

Mor ja, wat wil je ook. Zien Griet is nou ainmoal n aigengeraaide kloetjebakster……..

Buurman Jan – weerd

eltjedoddemaEen reactie plaatsen

“Zo, kiek mie mor ais even hail goud aan…….. En? Wat zugst?”

Buurman Jan zat achter zien kop kovvie en hombe grunneger kouke en keek mie verwachtensvol aan.

“ Tja….., ehh……” zee ik oarzelnd om miezulf zo even tied te gunnen veur n pazend antwoord. “Tja…”

“Nou, k heur t wel,” zee buurman Jan. “Doe hakselst ter wat in om. Dus ik zal de vroage nog ais n moal aans stèllen: Wat denkst wat dizze man, dij hier veur die zit en dij zok niks te min vuilt om bie die aan toavel te zitten, aan weerde het?”

“Nou ja, volgens mie bist onbetoalboar,” zee ik gnivvelnd.

“Nou, doar hufst nait zo laggerg over te doun,” ging buurman Jan wieder. “k Heb lezen dat je bereken kinnen wat joen leven weerd is. Lu dij t waiten kinnen hebben doar n studie van moakt en hebben doar berekens op lösloaten. Zo kinnen ze de kosten en de boaten van moatregels dij n leven redden kinnen tegen n kander òfwegen.

“k Heb t wel in de goaten,” zee ik. “Zo kinnen de hoge heren op n loze menaaier inschatten hou of ze ons n pode uuttrekken kinnen as t gaait om de kosten dij wie veur onze aigen zekerhaid, gezondhaid en welwezen over hebben.”

“Nou, hufst nait zo vranterg te doun man,” reageerde buurman Jan. “Kiek, k heb aan de haand van d’uutkomsten van dij studie berekend wat mien leven weerd is.”

“Zo, en nou wilstoe mie zeker stommegeern vertellen wat veur bedrag hier bie mie aan toavel zit,” zee ik.

“Joa,” zee buurman Jan. “Dik drijenhaalf miljoun eurie, schoon aan d’hoake. Kiek, k heb zulf even n inschatten moakt en doarbie heb k reken holden mit mien goddelk liggoam. Dij heb ik schat op anderhaalf miljoun. Doarbie komt de weerde van mien looshaid en mien intentiviteit. Dij schat ik op roem dik twij miljoun. De rest zit in mien vermogen om mie sosioal te manifestereren. En doarbie komt nog mien intere… ehh….interinsistische weerde.”

“Zo, din mag ik vanòf nou ja wel ‘ie’ tegen joe zeggen, zee ik. “De man van zes miljoun is der ja niks bie. Dij berekende zien intrinsieke weerde en zien inventiviteit nog in guldens. Mor goud, dien Griet is nou netuurlek slim bliede mit die.”

“Nou, dat vaalt tegen,” zee buurman mit n wat sneue stem. “Dij zugt t nut van dizze waitenschop nait in. Aine dij zo prat is nait weerd dat de moane en de zunne hom van achtern en van veuren beschienen zee zai. Mien snakkerij en kwakkerij was van nul en gainder weerde von zai. Mor kom, ik goa weer op huus aan. Doar zugt mien Griet hopelk de weerde nog wel van in. Tjeu!”

Buurman Jan ging op huus aan en ik docht: n leven kin j’ainglieks nait in geld uutdrokken. Der binnen al veul teveul lu woaraan veul teveul weerde hongen wordt. Veuraal aan de minne lu. Mìnsen mit nait aal te beste bedoulens.

Mien òl opoe zee vrouger over dat soort lu: dij waren weerd dat ze veur t kenon kwammen….

Buurman Jan – licht

eltjedoddema2 reacties

“Mien zunnepenailen levern nou ìnkeld nog nachtstroom. En ik heb ze löskoppeld van t net.”

Buurman Jan ging aan de keukentoavel zitten en onder t inschenken van zien kop kovvie zee ik: “Wat mout k mie doarbie veurstèllen?”

“Nou, talent. As je dat mor hebben. Dat is mie nait vrumd, ja.” snakde buurman Jan. “Ik heb even mien hazzenknobbels aan t waark zet. Tja, en din dut mien looshaid de rest. t Is gewoon n kwestie van logistisch noadenken.”

“Logisch bedoulst zeker,” zee ik.

“Dat zee ik,” zee buurman Jan. “Ik bin der kloar mit. Man, d’energiereuzen en aandere mooiweerproaters verneuken die ja woarst biestaaist. Ze haarken t geld vilaain van ons dak òf. Eerzoame lu zo as wie binnen de klös. Doarom lever ik gain stroom meer aan dat soort boeven dij mien overtallege stroom weer duur deurverkopen. Ook al kinnen wie nog soldereren, dij stroomboeren trekken ons ja n pode uut man.”

“Salderen hait dat,” verbeterde ik. “Mor hest geliek, ze willen der inderdoad geern van òf.”

“Krek, dat zee ik,” ging buurman Jan wieder. “Wie waarken ons in t swait, mor de pot mit hunneg staait bie dij stroomstropers op toavel. Heur handel en wandel kin t licht ja nait verdroagen man. Wat zeg ik? Ze gunnen ons t licht in d’ogen nait. Rovers binnen t. Ik heb t wel bekeken mit dij soldeerntjederij.”

“Mor zunnepenailen levern snachts toch gain stroom op?” vruig ik verwonderd.

“Mienent wel” zee buurman Jan. “Ik heb der wat op vonden. De stroom dij ik snachts opwek bewoar ik in n poar dikke akku’s. Dij heb k veur nait aal te veul geld bie AlieExpress kocht, soamen mit twij joekels van baauwlaampen. Ain setje heb k al installeerd, mor ik mout nog even achter n hogere poale aan. Nog even en dij baauwlaambe schient snachts eksikluzief op mien zunnepenailen.”

“Zo, eksikluzief. Dat kinst wel zeggen. Mor ehh….. baauwlaampen bruken toch stroom, dus din levert dat netto toch niks op?” zee ik.

“Verkeerd docht,” zee buurman Jan. “De stroom veur mien baauwlaampen wekken mien Griet en ik zulf op. Onze hometrainer heb k mit n dynamo aansloten op de baauwlaambe. As t duuster is trappen mien Griet en ik bie toerbeurt op de hometrainer. Ik heb mien Griet zowied kregen deur te zeggen dat ze op dizze menaaier heur goddelk liggoam in stand holdt. En dat ale overtallege ponden van heur zuster Dientje bie heur din gain kaans kriegen. Kiek, as der ain ding is woar vraauwlu veur valen din is dat wel veur n man dij komplementen geft over heur figuur. Mor kom, ik goa weer noar mien Griet. Dij was net al dounde mit de veurberaaidens veur n stevege moaltied. Aine woar wie goud op trappen kinnen.”

“Zo, en wat mag dat din wel wezen?” wol k waiten.

“n Prane mous mit elk n echte rookworst,” zee buurman Jan. “Rookworst kin je nou ja nog kriegen. Dat staait nog op de verpakkens. t Duurt nait laank meer of wie mouten t doun mit surrogoatsies. Din liggen der in de winkelschappen verpakkens mit doarop ‘OOKworst’. Wat dat ook wezen mag. Tjeu!”

Buurman Jan ging op huus aan. Woarom hai twij baauwlaamben kocht haar was mie nait dudelk worden. Mor ain ding was zeker:

Buurman Jan mog geern in zien aigen licht stoan…..

Buurman Jan – waarken

eltjedoddema2 reacties

“Ik zeg die dit: as wie t van dij Franske hebben mouten kin je mor beter zo gaauw meugelk joen hakken lichten en verkazzen noar n laand woar t benul nog wel alle zeuven op n riege het.”

Buurman Jan haar ploatsnomen aan de keukentoavel en was vot van wale stoken.

“As ik Eppo en Dientje was kreeg dij klaploper n schop in de kont.”

“Zo, nou dat is nogaal roege toal,” zee ik. “Doar is gain woord Frans bie. Woar hest t over. n Kop kovvie mit n hombe kouke goan der toch zeker wel in”

“Tuurlek, mor man, man, man. Wie waren lestdoags bie Griet heur zuster Dientje en swoagertje Eppo,” ging buurman Jan wieder. “Heur zeun Franske hong as n zoltzak laankuut op de drijzitsbaanke. En hou of t kwam wait k nait mor opains dee dij schietjong de revel lös. Hai was nait van plan om vatteg uur in de weke waarken te goan, zee hai. Datteg uur was volgens hom al veul te veul. Waarken was slecht veur zien gezondhaid en boetendes; de wereld was ja toch verröt. Lu dij waarken gingen en karrière moaken wollen waren nait wies, von hai. Man, man, man, hest zokswat nou ooit op n vioul speulen heurd? Haalf waark verrichten mor wel t volledege loon beuren willen.”

“Tja, din hejje wel n biezundere kiek op de toukomst,” zee ik.

“Volgens Franske mozzen aal dij sukkels dij zok doodknooien gingen noar n piezietoater en zok onderzuiken loaten,” zee buurman Jan. “Doar kwamen ze ja zowiezo wel terechte vanwege de stress en de doaruut veurtkommende liggoamelke klachten dij ze opluipen van heur waark, zee Franske. Nee, hai haar zok veurnomen om de rest van zien leven veur poelegrap en oardeghaid wat om te diedeldoantjen en wat te vlinderknippen. Man, ik zee nog tegen hom dat ons vrouger leerd was om aan te pakken. Dat begon al op de legere schoule. Vrouger kwam je mit lood in de schounen thuus as je gain 8 op vliet haren. Mit n leger siever as n 8 gaf de meester of juf aan dat je de kaantjes der òflopen haren of dat je loie Evert op de rogge haren. Dus as t even kon waren wie aan t pizakken om gain onvoldounde te kriegen op vliet, net as op nethaid en gedrag. Wie wollen ja nait uutmoakt worden veur n loie vlinde of n loi swien. En wees nou ais eerlek: der is tegenwoordeg ja genog waark aan de winkel. Aan lu dij lege-deuzenwaark doun hebben wie gain verlet. Doar lopen der al genog van rond.”

Buurman Jan nam d’eerste slok kovvie en hapde n houke uut zien grunneger kouke.

“Hou is dij Franske aingkieks aan aal dij wieshaid kommen,” wol k waiten.

“Nou kiek, zai haren mit zien schoule n uutwizzeln had mit n schoule uut Duutsland. Doar waren nogal wat leerlingen bie dij aanhanger waren van regerenspartij De Grünen en van d’ekstinksie rebellen en de lèste generoatsie. Dij jonken hebben hom infekteerd. Van waark aan de winkel hebben ze nog nooit heurd. Dij willen hunneg zunder waark. Waist wel wat heur slogan is? t Waark is veur de massa, en wie graaien tuutjeflòitend uut de kassa. Mor kom, ik goa weer noar mien Griet. Dij gunt mie mien rechten mor verwacht van mie de plichten: ik mout even stofzoegen. Tjeu!”

Buurman Jan ging op huus aan en ik mos even denken aan wat mien òl opoe vrouger aaltied zee van aine dij zien aigen swait nait roeken mog:

“Dij? Dij waarkt as n snieder mit n slim lange droad in zien nale……”