“Hest t ook mitkregen? Dat van dij man dij n noodgeval haar op n vlochtstrook bie Amsterdam? Zien noodgeval was zien snikkel. Tja, nou kin je netuurlek wel ains slim neudeg mouten, mor dat was bie dij snokkel nait t geval. Hai kon zok nait meer bedappern en haar jank noar n hoogtepunt. Kiek, mien ol opoe zee vrouger aaltied: As t joe jeukt aan kop en tonen hejje last van joen hormonen. Nou dat haar dizze stumper ook. Hai keek op de vlochtstrook noar n ‘netuurfim’. Volgens mie wast zo aine as “Jodel Mir Nog Ainmahl”. Nou, zien hoogtepunt was n dikke bekeuren. Dikke pech dus, mor nait volgens de verkeerswet.

Mor t mooiste komt nog. Hai wol zok doar onderuut lullen mit n kutsmoes. Hai zee dat e zok veurnomen haar om gezonder te leven. En hai haar lezen dat je dat doun konden deur beter te sloapen, meer te laggen, gezonder te eten en te zörgen veur joezulf. Nou mit dat leste was e nou net dounde wèst, zee hai. Zo kon e zien energieniveau weer aanvullen en op paail brengen. Boetendes haar e lezen dat je minder VERbruken mozzen mor meer HERbruken. Nou, ook dat was n tip dij e doar op de vlochtstrook opvolgd haar. Der waren wel nije of revurbievertuten te koop, mor hai wol toch geern zien aigen raive bruken. Mor goud, dij agenten hebben vast in heur voesies lagd. Man, man, man, wat binnen der toch ook veul onbelullen in de wereld.

“Ehh….., onbenullen bedoulst zeker,” zee ik.

“Dat zee ik”, zee buurman Jan. “Kom ik goa weer noar mien Griet. Kieken wat veur hoogtepunten dat oplevert.”

Buurman Jan luip kwiek noar huus, mor zien Griet kinnende lagen der vast daiptepunten op hom te wachten. Och, hai kon ja aaltied nog de ‘vlochtstrook’ opzuiken en hier bie mie in de keuken zien energie weer op paail brengen mit n lekkere kop kovvie en n dikke snee Grunneger kouke…….