Wrakken veraandern brandende wegen in voagevuren vol hoat.

Verminkte gaisten bepoalen de moate van aal t zinloze kwoad.

Mìnsen wankeln machteloos in n wereld hail filaain.

Nait elk zal mörgen gezond en wel t mörgenlicht weer zain.

Woanzin wint meedogenloos van elk verstandeg woord.

t Licht aan t ìnd van tunnels komt in veul gevallen te loat.

Op kreten van hulp in t baalkeduuster reageert gainain.

Nait elk kin mörgen gezond en wel t mörgenlicht weer zain.

t Ìnd is veur elk swoar te droagen zunder onderschaaid.

Soms stoan rozen vergeten te wachten op wel eerder gaait.

Doagen binnen soms angsteg swoar, want lieden is gemain.

Nait elk hoopt mörgen gezond en wel t mörgenlicht te zain.

Mit troanen in de stromende regen is wanhoop nait te sturen.

Tred wordt swoar, t pad lopt dood tegen kèlle blinde muren.

Zinloos is t leven as dij vuilt as n blok aan t bain.

Nait elk wil mörgen gezond en wel t mörgenlicht weer zain.

Zun zakt zachies in t twijduuster d’horizon veurbie.

De lèste waarme zunnestroalen omaarm ik soamen mit die.

Zo vuilt n perfekte wereld veur groot en ook veur klaain.

k Hoop ook mörgen weer soamen mit die t mörgenlicht te zain.