“33.313! Most die veurstellen. Smörgens om 1 sekonde over negen kregen wie nummer 33.313 en t zol ongeveer 230 menuten duren veur wie aan de beurt waren.”

Buurman Jan haar mor zuneg tied om zien kop kovvie leeg te drinken. Hai mos dudelk zien aai kwiet over de gang van zoaken omtrent dij opknapsubsidie.

“Mor t wer n veul langere zit. Teller luip dele as dikke stront in n trechter. Mien Griet kneep hom op n duur as n daif. Zai was bange dat onze kompjoeter in de dodderstand goan zol en dat wie din de snuit òfvegen konnen. Man, wie hebben der gain eten bie had. Wie duurfden gain elektrieke vertuten aan te zetten. Stel die veur dat de stoppen knappen zollen. En zo hebben wie dik 15 uur noar ons beeldschaarmke glopen. Ik haar veur de zekerhaid n medioaspeulertje opstart. Din bleef mien kompjoeter ja aan de loop, nee din? Doarin heb k din mor ain laidje in d’herhoalmodes zet zodat de kans dat mien spultje vastlopen zol zo klaain meugelk was.”

“Dat was loos bekeken”, zee ik. “As t speulertje stil vuil din was de görde goar.”

“Krek”, ging buurman Jan wieder. “Mor goud, wie hebben zo d’haile dag luusterd noar ‘Don’t Worry, Be Happy’ van Bobby McFerrin. Wie mozzen de moud der ja inholden, nee din? En wie konnen t ja zittend verdainen. Dus kozen wie n vrolek deuntje. In t begun zongen wie baaident gezelleg mit. Ik uut volle borst, mien Griet uut twije. Wie haren der ja alle vertraauwen in dat wie man in bonus worden zollen. Mor op t lest zat t ons hier en zat t ons doar. Wie waren op n duur zo stief as n bukken.

“Doar kin k mie wel wat bie veurstellen,” zee ik. “En hou is t òflopen?”

“Nou, wie begonnen hom te kniepen dou wie tegen middernacht nog nait inloggen konnen. En inderdoad: wie kregen nul op t rekest. Wie waren de lul. Of beter: ik de lul en mien Griet de lullin. Wie mouten ons ja schikken in dat gendergedram. Mor goud: dou t dudelk was dat wie floiten konnen noar de sìnten zong mien Griet nait meer ‘Don’t Worry, Be Happy’ mor ‘Subsidie Bie Eppie’. Wie haren noamelk op Facebouk lezen dat swoagertje Eppie de buit wel binnen haar. Körtom, dij opknapsubsidie wer veur ons n òfknapper. Kom, ik goa mien Griet wat opbeuren. Tjeu!”

Buurman Jan ging op huus aan. Hai was zichtboar nait happy. Sneu ainglieks. Zit je as n swangere daipzee oktopus te gloepen veur joen kompjoeter krieg je n sneue neuze.

Mor ja: Eppie was in elks geval happy……