“Hest t ook al heurd? t Gejammer van dij raandstadzemeljuppen?”

Buurman Jan haar amper zien kont aan de stoule of hai zat al te lozen wat hom dwaars zat.

“Dat hangt ter vanòf”, zee ik. “Ik heb vanalles heurd, omreden Ik bin ja nait doof.” Mor buurman Jan was bliekboar heurende doof. Zien haart zat weer ais n moal aargens vol van. Tja, en din lopt zien revel over.

“Der binnen de leste tied hail wat lu uut de raandstad noar t pladdelaand verhuusd: de zgn. stadsvlochters,” zee buurman Jan. “Doar schient veur n modoal gezin gain betoalboar onderkommen meer veurhanden te wezen. Mor der is nog n aandere kategorie dij vlocht is. Dij binnen op zuik noar heur persoonlek gelok. Gelok dat z’invullen willen mit veul landelke ruumte en veul gruin rondom heur woonstee. En wat ze veuraal belangriek vinden is de ruumte veur n wupvertuut veur heur grommen. Waist wel ja, n trampoline.”

“Nou ja,” zee ik, “geef ze ais ongeliek. Zolstoe in dij jachtege raandstad wonen willen?”

“Doar gaait t nait om,” zee buurman Jan. “De vaarve van heur net gerenoveerde kwinne is nog nait dreuge of dat volk begunt al te snöttern en te jammern. Ze kommen der noamelk vlot achter dat t wel slim lasteg is as der veur heur wupsteerten gain schoule in de buurt is. En dat ter gain ploatselke super is is ook n tegenvaler. Mor as ze gewoar worden dat ter binnen n stroale van 15 kilometer gain dokter of koezenropper te vinden is binnen de roapen hailendaal goar. Doarbie komt dat ze binnen de körtste keren kloagen over geluudsoverlast van bladbloazers en grasmaaiers. De landelke geuren kommen heur ook al gaauw tot de neuze uut. Ze hebben totoal gain idee hou of t meugelk was dat ze zok in de raandstad verlekkern konnen aan aal dij boutieken, pubs, shops en bistro’s. En waist wat heur t mainste tegenvaalt? Dat ze nait overaal supersnel internet hebben en dat ze mit heur buutsmobieltjes zunder 5G kommen te zitten. Man, dat volk het veur dat ze “de boer op gingen” nog nooit n kou in de kont keken. Dat koustront gruin is komt heur slim ongelegen. Van zoksoort volk wordt mie de kop gruin. Kiek, in t begun glimmen heur gezichten as n gruinezaipkop van binnen, mor t duurt mor even of heur netuur komt nait meer overain mit d’omgeven. Bie dat soort lu is t niks aans as veul roet in lutje ropknollen. Man, dij kinnen mie wat, dat schietvolk. Mor ehhh…..ik goa weer noar huus noar mien Griet. Even kieken wat veur netuur ik doar aantref. Tjeu!”

“Most ook n kop kovvie,” ruip ik nog. Mor buurman Jan heurde t nait meer. Hai haar zien haart even locht en kon der weer n weke tegen.

Ach, van “van heuren zeggen” kin je vanalles vinden. Veuraal as netuur boven de leer gaait……..