Tag: pandemie

Buurman Jan: vegen

eltjedoddemaEen reactie plaatsen

“Dou mie in dizze duustere Midwintertied mor gaauw n kop kovvie. En joa, ook n omstok grunneger kouke derbie. Dat wolst ja toch vroagen. Hest in elks geval al t antwoord, want tegenwoordeg lieken der gain goie antwoorden meer te wezen. Wie waiten deur dij pandemie ja nait meer woar w’aan tou binnen. Lu binnen kompleet op n hobbel. Sommegen zitten te springen om klandizie, aandern hopen dat de klanten votblieven. t Jonkgoud krigt gain fersounlek onderwies en boostern gaait ter in as gods woord in n olderling. Nou ja, behaalve din bie de lu dij idoloat van hom binnen.”

Buurman Jan haar zien stoule nog nait ains waarm of hai haar d’haile toustand in de wereld al even grondeg deurnomen. Ik schonk ons in tied n kop kovvie in en nog veur ik t mes in de grunneger kouke zet haar revelde hai al wieder.

“Man, busdainsten worden schrapt of omgooid. Buurtbussie ridt nait meer. Jan Piepke noast ons ging aaltied drij moal in de weke noar Stad mor zugt zien oepkes nou in rook opgoan. En in zaikenhuzen zain ze joe laiver goan as kommen. Doarentegen zitten ze bie Huize Esmeralda weer te springen om volk. Wat zeg ik? Springen? t Is doar meer wupperij. Doardeur kin swoagertje Tjapko zien zoad nait meer op n schiere menaaier kwiet. Dij is nou overleverd aan n noodgreep van mien ol opoe. Dij advizeerde mien opa mit: loat dien boksem nou mor n zetje zakken veur t gemak en t voesieknakken. Zai haren op n gegeven mement noamelk 12 grommen.

Kiek, om rond te kommen waarkten lu zok vrouger krom. Mor nou lieden lu onder Omi-krom. Woar mout dat hìn. Je kinnen ja naargens meer noar tou. Wie zitten te gloepen noar flatscreens en gleren wat over retinoagloazen, want doarachter speult zok d’echte wereld òf. De tied dat je as n hippie mit joen VW-campertje onbezörgd de wereld beraaisden komt, as t aan veul regerens ligt, nooit weer. t Is beurd mit lösbandege uutbundeghaid. Vlinderknippen en omdiedeldaantjen worden verleden tied. En dat mout ik normoal vinden, omdat ons verknold wordt dat wie ons gedrag drastisch veraandern mouten? En omdat ze ons veurholden dat dit ons toukomstege Eldorado is? Man, je worden der ja abnormoal van. Ik zeg die dit: wie verkwanzeln in n poar joar tied onze swoar bevochten vrijhaid. Wereldwied binnen politisie dounde om dij nije normaliteit in grondwetten vast te leggen. Kiek, ik bin gain komplotdenker of BaudetEngel, mor in zo’n soamenleven kinnen wie mìnsen nait leven. En je binnen dammeet achter joen aigen veurdeure nait meer vaaileg.

Kom, ik goa mor weer op huus aan en stap even over de drumpel van mien Griets veurdeure. Doar mag ik nog aal zunder bepaarkens achter kommen. En ik mag van mien Griet aaltied nog veur heur deure vegen.

Tjeu……”

En vot was e. Buurman Jan haar in wezen geliek. Veul terechte kritiek op t in- en bepaarken van onze vrijheden wordt tegenwoordeg mit groot gemak onder vlouerklaiden veegd.

n Levensgevoarleke ontwikkeln, want ‘van de koarde vegen’ komt din aal dichterbie…….

Buurman Jan: poesterbrik

eltjedoddemaEen reactie plaatsen

“Dou mie mor n kop kovvie mit n hikke dombe Grunneger kouke. k Heb guster mien poesterbrik had, dus ik kin der hailendaal tegen. t Vuil meroakel mit. t Was nait drok. Ik hof nait veur jaal Man in de riege te stoan.

“n Poesterbrik? Wat is dat din?” zee ik. “Ik heb wel ains heurd van n poeste wind, mor doar huif je nait achter aan. Dij komt vanzulf noar joe tou. Kiek: hier is dien dikke hombe Grunneger kouke. Doe mit dien ‘hikke dombe’. Wat bist ja aan t hakseln. Hou komt dat?”

“Dat wait ik nait. Dat zee mien Griet zonet ook al”, zee buurman Jan. “t Kon wel ains n biewaarken van dij boesterprik tegen Omikron wezen. Doarveur bin k guster noar n prik-koloatsie wèst in Stad. Ik haar vanmörgen ook al last van t perbleem dat ik woorden kerveerd om zeg. t Is gewoon n boezetoudel. Dou ik dat nou din ook nog?”

“Tja, dat kinst wel zeggen”, antwoordde ik. “En der binnen inderdoad lu dij volgens zeggen last hebben van biewaarkens. Mor dizze toezeboudel is nij veur mie.”

“Nou, doar bin k din mooi onkloar mit”, motterde buurman Jan. “Dizze boezetoudel is n dikke bietschoudel. As t mor nait danglureg is.”

Des te meer buurman Jan zok opwon, des te meer woorden wuiren deur hom verhaspeld. Ik haar slim mit hom te doun.

“Ik goa mor noar mien Griet”, zee buurman Jan. “Meschain waarkt dat wel gustrevend op mie. Man, k wor der glad maal van. De genen zieren mie deur de strödde. Tjeu….”

Ik bleef stomverboasd achter en docht: “k Heb glad leemieden mit hom.

As t mor nait besmettelk is……..”