Tag: milieu

Buurman Jan – klapscheet

eltjedoddema3 reacties

“Kovvie zeker. Mit n plak Grunneger kouke. Volgens mie hest dat wel verdaind.” Veurdat buurman Jan antwoorden kon haar k t hom al veurzet.

“Nou dast t over verdainen hest ja”, zee buurman Jan, “ik heb n idee veur n nij verdainmodel. Tegenwoordeg willen lu ja aan alles verdainen. Aan t gebruuk van gas, benzine, abonnementen, internet, datakoabels en nuim mor op.”

“Inderdoad,” zee ik. “As t even kin trekken ze joe n pode uut. t Duurt nait laank meer of zulfs t wotter komt op de bon.”

“Dat zeg ik,” zee buurman Jan. “Vergeet CO2 en stikstof nait. En netuurlek alles wat mit energie te moaken het. Aal meer lu leven zörgeloos van de wind. Veur 2030 binnen der hail wat miljonairs biekommen. Ze willen ons ja leuven loaten dat in 2030 ons laand reddeloos verloren is.”

“Doarom dut elk nog even zien best om zoveul meugelk uut de grode geldpot te graaien veurdat t klimoat ons nekt,” zee ik.

“Krek,” zee buurman Jan. “En doarom heb ik n idee, n verdainmodel zeg mor. Onze regeren zegt dat alles draait om stikstof. Nou, doarom heb ik op beune n prototype van n scheetmeter moakt. Mien Griet naait mie dij in de boksem. Doarmit kin je t aantal scheten dij je loaten meten. Ik stel mie zo veur dat doar binnenkört verlet om is. Kiek, n loze regeren zugt ook doar brood in. Via digitoale wegen kin t kabinet instellen houveul scheten je per dag loaten maggen. Dat kin zulfs op postkode. Elke scheet betaikent ja stikstof in de locht. Nou, as je boven t tougestoane aantal scheten kommen mout je belasten betoalen. Hou liekt die dat?”

“Tja, wat mout ik doar nou van vinden,” zee ik. “Is dij scheetmeter van die achter in de boksem software of hardware? Want as t hardware is din wordt dat n ongemakkelke zit. Dat ding zit joe ja in de wege.”

“Man, doar zit wat in,” zee buurman Jan. “Ik goa gaauw noar huus veurdat mien Griet dat vaarkant blokje achter in mien boksem naaid het. Doar mout k veuraan wezen, aans ragt zai mie de boksem vol. Tjeu!”

Buurman Jan runde uut de keuken om bie zien Griet te kommen. Want hai wos ook wel dat zai van n scheet n dunderslag moaken kon.

Tja, en dat zol vast meer wezen as n klapscheet…….

Buurman Jan – fiettjers

eltjedoddemaEen reactie plaatsen

t Was weer zo wied: buurman Jan zat kloar veur zien kop kovvie en ik vruig of hai der ook n plak kouke bie hebben wol.

“Dou mie dij der mor gaauw weer bie,” antwoordde buurman Jan. “Je mouten de kouke kaauwen as t ter is. t Kin ja mor zo wezen dat ons streekprodukt der aankommen weke nait meer is. Stel die veur dat ter moandag zok ain of aandere mafkees meldt en zemelt dat dij kouke veul te broen is. En ook nog aldernoarst klaimzeg. En dat dij waike beweert dat de, deur blanke Grunnegers bedochte kouke, t minachten is van lu mit n broene hoedskleur. Want t kin in dij zien ogen toch nait zo wezen dat blanken de broene kouke opkaauwen, verteren en weer uutschieten.”

“Dat kin k mie nait veurstellen,” zee ik.

“Nou, roup mor nait te haard, zee buurman Jan. “De wereld is vergeven van dat soort waike mafklappers. Nog zörgelker is dat aal meer bedrieven veur dij jankers op de knijen goan. Ze hebben inkluziviteit en ainhaid noar aigen zeggen hoog in t voandel, mor ze kreëren zulf duvels dij mit heur zaaizen zörgen veur n aal meer verdailde soamenleven. t Onder dwang wat òfdwingen schept òfstand en voudt onbegrip en agrezzie.”

“Dat is woar,” zee ik. “Ik zai t ook veur mien ogen gebeuren.”

“Man, lu dij kleuren obsessief assosiëren mit geoardhaid, diversiteit en identiteit kieken nait mit n pozitieve blik de wereld in,” ging buurman wieder. “t Binnen swaartkiekers. En swaart is nou net t tegenovergestelde van bonte kleuren dij onze wereld zo schier moaken. Dat soort lu vergeet dat zai mit heur edikmiegerij gain kleur geven aan d’omgeven woarin zai zok begeven. Zai zörgen veur n inktswaarde toukomst. Nee, ik mout niks hebben van wokers en aandere zogenoamde aktivisten.

Ik ree van de weke nog in onze Lada mit mien Griet noar t Martini. Zai haar n òfsproak bie de gineoloog. Haalverwege stonnen we veur in n file, veroorzoakt deur n stèl klimoatplakkers. Dij zaten over d’haile bredte van de weg op t asfalt en mien Griet zat op haide kolen. ‘Dou der wat aan,’ reerde ze. Dus ik der noar tou. Mor dat schietgoud gaf gain krimp. Ain van dij snokkels zee nog wel even dat ik mor beter weer in mien luxe Lada stappen kon. Din kon ik genieten van aal dij fiettjers dij derin zitten. Man, man, man, zokzulf vastbakken aan de weg en nait ains waiten dat je dat féjatures nuimen.

“Features, bedoulst zeker,” verbeterde ik veurzichteg.

“Begunst doe ook al,” zee buurman Jan. “In elks geval konnen wie d’òfsproak bie t Martini wel vergeten. Mor kom, ik goa weer noar mien Griet. Dij zit in de zenen, omreden aankommen dinsdag is de nije òfsproak bie de gineoloog. En snapst wel dat ter veur n vraauw schierdere oepkes binnen. Tjeu!”

Buurman Jan ging noar zien Griet en ik docht nog: heur overjoarege Lada dut t nog bèst en ridt heur toch mor even schier noar de gynaekoloog.

Ook zunder aal dij nijmootse fiettjers…