Posts tagged “groningen”
“33.313! Most die veurstellen. Smörgens om 1 sekonde over negen kregen wie nummer 33.313 en t zol ongeveer 230 menuten duren veur wie aan de beurt waren.”
Buurman Jan haar mor zuneg tied om zien kop kovvie leeg te drinken. Hai mos dudelk zien aai kwiet over de gang van zoaken omtrent dij opknapsubsidie.
“Mor t wer n veul langere zit. Teller luip dele as dikke stront in n trechter. Mien Griet kneep hom op n duur as n daif. Zai was bange dat onze kompjoeter in de dodderstand goan zol en dat wie din de snuit òfvegen konnen. Man, wie hebben der gain eten bie had. Wie duurfden gain elektrieke vertuten aan te zetten. Stel die veur dat de stoppen knappen zollen. En zo hebben wie dik 15 uur noar ons beeldschaarmke glopen. Ik haar veur de zekerhaid n medioaspeulertje opstart. Din bleef mien kompjoeter ja aan de loop, nee din? Doarin heb k din mor ain laidje in d’herhoalmodes zet zodat de kans dat mien spultje vastlopen zol zo klaain meugelk was.”
“Dat was loos bekeken”, zee ik. “As t speulertje stil vuil din was de görde goar.”
“Krek”, ging buurman Jan wieder. “Mor goud, wie hebben zo d’haile dag luusterd noar ‘Don’t Worry, Be Happy’ van Bobby McFerrin. Wie mozzen de moud der ja inholden, nee din? En wie konnen t ja zittend verdainen. Dus kozen wie n vrolek deuntje. In t begun zongen wie baaident gezelleg mit. Ik uut volle borst, mien Griet uut twije. Wie haren der ja alle vertraauwen in dat wie man in bonus worden zollen. Mor op t lest zat t ons hier en zat t ons doar. Wie waren op n duur zo stief as n bukken.
“Doar kin k mie wel wat bie veurstellen,” zee ik. “En hou is t òflopen?”
“Nou, wie begonnen hom te kniepen dou wie tegen middernacht nog nait inloggen konnen. En inderdoad: wie kregen nul op t rekest. Wie waren de lul. Of beter: ik de lul en mien Griet de lullin. Wie mouten ons ja schikken in dat gendergedram. Mor goud: dou t dudelk was dat wie floiten konnen noar de sìnten zong mien Griet nait meer ‘Don’t Worry, Be Happy’ mor ‘Subsidie Bie Eppie’. Wie haren noamelk op Facebouk lezen dat swoagertje Eppie de buit wel binnen haar. Körtom, dij opknapsubsidie wer veur ons n òfknapper. Kom, ik goa mien Griet wat opbeuren. Tjeu!”
Buurman Jan ging op huus aan. Hai was zichtboar nait happy. Sneu ainglieks. Zit je as n swangere daipzee oktopus te gloepen veur joen kompjoeter krieg je n sneue neuze.
Mor ja: Eppie was in elks geval happy……
“Kirrel, wat lekker ja. Doar was k nou echt aan tou. Zulf bakt?”
Buurman Jan keek kwielend noar t bordje mit doarop n hombe appelgebak mit n dikke vlodde slagroom. “Ik docht dast doar in dizze dure tied wel aan tou wast,” zee ik.
“Zeg dat wel,” zee buurman Jan. “Tegenwoordeg trekken ze joe overaal n pode uut. Mien Griet het mie verboden om veur poelegrap en oardeghaid in onze Lada de Luxe mit trekhoake te stappen. Tja, wie waren veurege weke in Stad en dou wollen wie even n kop kovvie mit appeltoarde nuttegen. n Mìns wil ja wel ais wat, nee din? Nou, wie zo’n kovvietoko in. Noa twij stappen ston mien Griet oog in oog mit n bordje waorop de priezen stonden. Zai luip vanzulf veurop ja. En wat dochtst? Roem vaar euro veur n appelpuntje zunder slagroom. Dat is sikkom tien gulden. Mien Griet wer gek in d’hakken en zai het zo vot omkeerd. Zai wol gain vieventwinteg gulden uutgeven veur twij ontdeude appelpuntjes en twij koppen kovvie.
“Dat binnen ook ja gain priezen geliek. Dat is ja bie de wilde knorhoanen òf”, zee ik. “Hier hest n vörkje, eet smoakelk. Dizze is vergees”, en ik schoof t bordje onder zien neuze. Dou buurman Jan zien appelgebak op haar en de slagroom uut zien mondhouken wreven haar ging e wieder mit zien kloagzang.
“Tegenwoordeg mag en kin ja hoast niks meer. Alles wordt duurder, wordt verboden of onbetoalboar. n Tankvol bezine is ook al n luxe aan t worden.
Energie wordt stinkend duur. Kiek, dij plannen van Franske Timmermans laaiden ons regelrecht t aarmenhuus in. En eterij wordt ook al aal minder zolt en zuit. Der zit zo stoadegaan gain lak of smak meer aan en dat aal deur t betutteln van haardbölkende zulfbenuimde beterwaiters. Ze moaken onze geneugten van t leven zo duur en onaantrekkelk dat de lol der totoal òf gaait.
Buurman Jan kon ging der ais even goud veur zitten.
“Kiek,” zee hai. “Spoarders worden as hounder plokt. En alles wordt belast. Dammeet kriegen we nog belasten op t aantal zunuren en as t even tegenzit komt t wotter veur joen schietpot ook op ransoun. Dat zet mìnsen dertou aan om minder te eten. Lu hebben din minder ontlasten, dus wordt ter minder deurspuild. Zo kin je op t wotter bespoaren. Man, man, man, t wordt n dikke schietboudel. Dat zeg ik die. Leven wordt lieden. Mien opoe zee vrouger aaltied: Elke dag het mie leerd: mörgen is nait garandeerd. t Ol mìns haar geliek. Kom, k goa op huus aan. n Oepke noar de Moagdepaalmaailanden zit ter nait meer aan. t Wordt kleumen in d’aigen kwinde. Bedankt veur t appelgebak. k Was der echt aan tou. Tjeu”.
Ik roemde de kopkes en bordjes op. Buurman Jan het geliek. Zien leven is der ain zunder rooskleureghaid. En hai is nait d’ainege.
Gelokkeg het hai zien Griet nog……
“k Heb die d’haile week nait zain ja. Wast wat lebait?” Buurman Jan was d’achterdeure binnenkommen en ging aan de keukentoavel zitten. “Nee, dat nait,” zee hai. “k Mos even biekommen van de vekansie. Wie zaten op n boerencamping woar twij vraauwlu t spultje bestierden.
t Waren twij potten. Twij potten dij mie t leven zoer moakt hebben. Elk moal as k dij noa t eten òfzaipde bie de sentroale gleerbak ston der n doedel noast mie te reveln. En doar kin k hailendaal nait tegen. Denk je in alle rust even zunder joen Griet d’òfwaskwaste hanteren te kinnen, staait ter elk moal n kwedeldeuze noast joe dij heur haile laif en leed aan joe mitdailt. Zai kwam uut Potterwol, haar last van zinkens in t lief, haar n kaalknoagel op heur linker dikke tone en was schaaiden zee ze.
Elke dag weer bood ze mie heur kaalknoagel aan. Ze vruig mie zulfs of ik heur doar soavends wel wat Opoe Deldog opsmeren wol. Dat holp meroakel en ik haar doar de juuste handen weer, von zai. Volgens mie ston zai d’haile dag te gloepen in heur veurtìnde. En zo gaauw ze mie in de smiezen kreeg gingen bie heur de broodkrummels steken.”
“Nou, din zag zai zeker wat in dien goddelk liggoam,” nittjede ik. “Tja, din goan d’hormonen op de loop.” En ik zag t haile kaberet veur mie.
“Och man, loop toch hìn schieten kirrel”, reageerde buurman Jan as deur n ieme stoken. “As ik mit zo’n doedel traauwd wezen zol en ik zat mit heur in n kedeltje din kroop ik weer tot t toetje uut. Man, der lopen mie toch vrumde kostgangers rond. En nait allìnt op dij camping.”
Doar mos k buurman Jan geliek in geven. Gelokkeg kwam dat nait aalmoal in t nijs. Stel joe veur. Behaalve as t BN’ers en aandere hotemetoten betreft. Lu van de regeren bieveurbeeld. t Is doar ain pot nat. Dij trekken op dit mement aalmoal de keudel in. Ze binnen demissionair, mor worden ook nog depressionair, groaperionair en besijbelionair. Dij moaken der echt n potje van. Boetendes: potverteren is heur hobby.
“Nou, ain ding is zeker. Ik bin doar mooi op de kovvie kommen”, heurde ik buurman Jan deur mien miemeroatsies hìn mottern. “t Was zunde van t geld. Ik heb ja ìnkeld mor n lutje penziountje en wat AOW. En dat is gain vetpot.”
“Nee”, docht ik, “en vergeet dien Griet nait. t Is bie die inderdoad gain bottertje boven.”
“Nog n kop kovvie?” vruig ik. “k Heb nog n pot vol……..”
Ik las lestdoags n artikel over wat veur goud je t beste noar joen waark aantrekken kinnen. Doarbie ging t nait over d’overal van swieneboer Tjapko Timmer of de widde schoet van peerdeslagter Potjer. Nee, t betrof de zogenoamde schonere waarkvlouers: kantoren, direksiekoamers en vergoaderzoalen.
t Wer mie dudelk dat je doar gain strakke polten droagen mouten.
Dus Strak-Om-Pokkel-Spanners (SOPS) binnen uut den boze. Joen “koamergenoten” konnen wel ains van heur bureaustoulen kiepen vanwege joen swaitgeur. Ook al bin je n teutjeboksem, je willen toch nait mit n boksem vol wotter in huus kommen, nee din? n Flodderboksem en n flodderbloeze veurkommen ook de zichtboare raanden en bobbels van eventuail aanwezege onderboksems en bh’s. En bedek ook even joen blode scholders mit doaronder joen weelderge zwabberaarms.
Wil je der zunder klaaierscheuren òfkommen din mout je nait in te körde rokken kommen. Ook al heb je schiere broene bainen din nog mout joen rok tot de knijen kommen. Aans hejje gain bain om op te stoan. En der schienen ook lu te wezen dij òflaaid worden deur doedels en snokkels in bloeskes mit hawaï-motieven.
Swieneboer Timmer boundert op klompen op zien haim rond. Mor doarmit kin je n kaande waarkvlouer nait betreden. Mor op blode vouten kin netuurlek ook nait. Je stoan din volledeg veur schut, net as op sandoalen of slippers. Loat stoan as je op flipflops verschiennen. Nee, mit min of meer dichte schounen mit hakjes moak je meer de blits.
Buurman Jan vertelde guster dat zien Griet bie AliExpress n schiere pantalon mit biepazende schountjes besteld het veur nait aal teveul geld.
“Binnen t gounent mit schiere hakjes?” vruig ik.
Mor dat wos buurman Jan nait. Wel dat t piepto’s waren……..
“De dochter van n swoagertje van mien Griet is schaaiden.”
Buurman Jan zat aan keukentoavel en haar op d’aarm n mopshondje. n Kureg dinkje mit n vuurrood diadeempie liek op de kop. “En dij hestoe nou op d’aarm?” vruig ik nittjend. “Ach nee kerel, dat kinst toch wel zain, man. Dit is Piekie, d’hond van t wicht”, zee buurman Jan en huil t mormel omhoog. “Zai het Piekie wonnen. Heur kirrel het Poekie kregen. Bie de boudeldailen kregen ze rebulie om heur twij mopsies en dou hebben ze der op t lest mor om löt.”
En buurman Jan vertelde hou t aal goan was. t Wicht was vaar moand traauwd wèst en was tot de konkluzie kommen dat de deksel nait op t potje paasde. d’Eerste weken waren nog vol vlinders-in-t-lief mementen wèst. Dat waren heur knientjesdoagen. Mor aal meer kwamen baaide tot d’ontdekken dat ter sleet kwam in d’harmonie. Akkoorden klonken aal voaker in mineur, dus binnen ze lestdoags van mekoar òf goan.
t Verdailen van t diggelwaark was vlot goan. Dat ging aans as bie dij Rapper Pardon (Pardoel e.d.) dij volgens zeggen d’haile brut deur de koamer smeten haar. En ook de finansiële ofwikkeln gaf gain perblemen. Ze waren overainkommen om alles eerlek te dailen. Mor dou t op Piekie en Poekie aankwam was de görde goar. Ze wollen aalbaaide mit baaide mopsies aan de loop. Zulfs n omgangsregeln zat ter nait in. En dou hebben ze der mor om löt. t Was kop of munt. Tja, en Piekie was kop.
“En wat dustoe nou din mit Piekie op schoot?” vruig ik.
“Mien Griet mout ter ain dag in de weke op pazen,” zee buurman Jan. “d’Aandere doagen doun swoagertje en zien vraauw t. Piekie kin noamelk nait allìnd wezen. Dij blaft d’haile buurt in t ìnde, omreden Piekie kin nait zunder Poekie.”
Wie waren t ter over ains dat dat wel slim sneu was en ik zee: “Ik heb lezen dat mopshondjes van meziek holden. Kiek, neem dizze CD mor mit. Din kin je dij opzetten. Din kin Piekie der aan wìnnen dat Poekie der nait meer is.”
Buurman Jan ging op huus aan mit Piekie aan de raime en n CD in de buutse. Tja, t leven is haard. Ook veur mopsies.
Even loater klonk deur d’open toendeure vanuut t huus van buurman Jan en zien Griet meziek”
“Time To Say Goodbye”……
KOPSCHRABERIJEN 