“Kovvie mit kouke?” vruig ik. Buurman Jan was dit moal slim op tied.

“Tuurlek,” zee hai. “Waist wel dat, as ik nou n blinddouk veur dou en doe zegst dat dizze hombe grunneger kouke n snee ol wieven is, ik dat din ook pruiven zol?”

“Nee, doar kin k mie niks bie veurstellen, mor astoe dat zegst zal t wel zo wezen,” antwoordde ik.

“Nou, ik zeg die t ja,” ging buurman Jan verder. “Onderzuik het noamelk uutwezen dat, as je mìnsen n blinddouk veurknuppen, je heur n appel geven en zeggen dat t n perzik is, ze dij appel as perzik pruiven. Kiek, dat het mie aan t denken zet.”

“Doar bistoe goud in. In denken,” zee ik. Soms mout je lu ja even n vere in de kont steken, nee din?

“Kiek”, ging buurman Jan verder, “der komt n onzekere tied aan veur wat betreft t verwaarmen van onze huzen en zo. Dus heb k van netuurleke produkten n soort van bloud-òfkoulhönneg moakt. As je doar doaglieks n theelepeltje vol van in joen kovvie, thee of sapkederij ruiren din ervoar je noa n dag of wat dat de temperatuur van joen bloud noar beneden gaait en kin je veul beter tegen de veurgeschreven 17 groaden bie joe in huus. En t mooie is, doar is gain blinddouk veur neudeg. t Waarkt as pure suggelestie.”

“Suggestie,” verbeterde ik hom.

“Dat zee ik,” ging buurman Jan verder. “Bedankt veur de kovvie en kouke, ik goa noar mien Griet. Wie goan dammeet mit ons baaident aan de loop om onze ‘Winterbloud-Wondermelange’, want zo nuimen wie ons produkt, in potjes te doun. Tjeu.”

En vot was buurman Jan. Hai zat aaltied vol ideeën. En as hai de smoak te pakken haar was zien fantazie grìnzenloos. Wie goan inderdoad n onzekere, kolle periode tegemuide, mor of hier sproake is van n koulbloudege aanpak?

Ik heb mien twievels……