
in t daipste innerlek
van onz’emootsies
bruien gevuilens
van t swaartste kwoad
blieven behuiften
laank onvervuld din
zuiken ze wegen
vol verzengende hoat
haarten blouden din
smereg smaartend
en laaiden tot n
wizze hazzendood
mor
in tieden van
doezenden angsten
kleuren koaken voak nait
van schoamte rood
eltje ©