“Hest t ook lezen? Aal dat rampzoalege nijs dat ons dizze weke elke dag tamtaaierde?”

Buurman Jan zat aan de keukentoavel en was zo as elke week ook dit moal weer verboal in de schieterij. “Berichten over t klimoat? Kovvie?”, vruig ik.

“Nee, eh….., joa wel kovvie, mor ik bedoul aal dij onhaailstiedens over hogere belastens, energiepriezen, infloatsie, bezunegens en hou ze ons n pode uuttrekken willen,” foeterde buurman Jan. “En as tjijs op de vuurpiele kwam ook nog t bericht dat ze ons, de Grunnegers, òfzoltjen willen mit 10 miljard minder as woar wie om vroagd hebben. Man, bie hail veul lu mout ja wel n kloede veur d’haals schoten wezen. En wat dochst van de bedrieven woar lu waarken en dij aal swoarder belast worden. Dij willen hier vast nait blieven. Waarklooshaid loert. En din de boeren woarvan ze de toko onder de kont votkopen willen. Geld bepoalt de richten en nait t gezond verstand. Nog even en n kabbenoatje wordt t nije gold.”

“Tja, geld het aaltied al de wereld regeert,” zee ik.

“Inderdoad,” motterde buurman Jan. “Ze willen ons leven stoadegaan smoakeloos moaken. Minder suker, minder zolt. En waist wel woarom? Ze willen ons overzetten op knienevreten. Op n totoal vegetoarisch dieet. Doar beraaiden ze ons filaain op veur. En elk loat t mor over zok hìnkommen. ‘Je kinnen wel n fioul tegen n aikenboom kepot haauwen, mor je kinnen gain kwoad wief temmen’, zee mie ol opoe vrouger aaltied.

Waist? Ik kin mie veurstellen dat ter aal meer lu binnen dij de wereld veur n doedelzak aankieken. t Draait ìnkeld mor meer om geld. d’Aigenoars van n bulde geld hebben niks te kloagen. Nee, dij verdainen dikken aan handel in lochtkestailen en onzichtboare gazzen en leven van de wind. t Liekt wel t verhoal van Tijl Oelenspaigel dij as kunstschilder n groaf bie de bok dee. De rieken binnen Tijl, de lozen. Dij speulen mooi weer. Jan mit de pet kin de snuit òfvegen.”

“t Zit bliekboar in de mìns, vandoar wellicht t mìnsDOM,” zee ik.

“Inderdoad,” ging buurman Jan verder. “Tijl leefde mit zien fiebeldekwinten as god in Frankriek en finansierde dat filaain mit n lulverhoal. En elk ging doar kritiekloos in mit.”

“Ach, n gek en zien geld blieven nooit laank bie mekoar most mor reken,” zee ik geruststellend.

“Dat kin wel wezen”, zee buurman Jan, “mor der binnen aal meer lu woarvan t bultje aal klaainer wordt, En vergeet ook nait de lu dij nooit aan zo’n bultje tou kommen, aine woar de duvel nooit op schit. Dij hebben sikkom niks achter d’haand. Dij hopen elke dag weer dat ze de dag noa mörgen weer beleven maggen. Dij roaken oververhit deur t gedram over waarmtepompiederij. Nee, rieke stinkerds blieven boetenschot. Veur Jan Bezoen draaigt t kesjot.

Kom, ik goa weer noar mien Griet, dij haar vanmörgen ook weer n bulde noten op zang. Geld moakt nait gelokkeg mor och, mien Griet wel………soms…….òf en tou….. Tjeu!”

Buurman Jan ging op huus aan, mor t leek der op dat hai der nait noar uutkeek as n pastoor noar de sìnten in de kerkbule.

Ach, en elk wait: zulfs dij kin de duvel dansen loaten veur geld…..