Gusteroavend schoot mie opains wat in t zin en ik docht: ‘schoot’, dat is n woord woar je wat mit kinnen. Ie hebben der vast ook mit te moaken had. Of hebben ie vrouger nooit bie aine op schoot zeten? Doar huif je vast nait laank over noa te denken. En moggen ie wat vergeetachteg wezen: t schut joe vast nog wel te binnen.

Mor ja, wat het dat nou mit ‘schoot’ te moaken. t Woord “schut” is ja de verleden tied van t waarkwoord schaiten. Nou ik zol zeggen: lees wieder.

Wozzen ie dat vrouger n ‘schoot’ n langwaarpeg witbroodje was? Dat waren nog ais tieden, lu. Je kregen dou bie n bakker drij schoten en drij bollen veur n kwartje. Of dat op de kermis ook zo was kin k joe nait vertellen. Dou waren der wel schaittìnten mor doar verkochten ze gain schoten. Alhouwel: in zekere zin netuurlek wel. As je doar schoten kochten kon je op n roze kuren. En schoot je mis din haar je der noast schoten.

In t Nederlands zee aine din: “Ik heb misgeschoten.” Mor ja, dat woord komt van ‘schieten’. Dat woord bruuk je in t Grunnegs voak as joen biedroage n strontproatje is, bieveurbeeld as aine zok in de boksem scheten het.

Mor goud: om t nog even (on)dudelker te moaken t volgende:

As lu n kenon òfschaiten schieten aandern zok voak in de boksem. Meschain is der wel aine dij zok van benaauwdeghaid van d’hakken schit. n Dikke schietboudel dus. En dat is gain kermisattraksie. Nee, dat nuim je n schaittìnde. Dij ston vrouger tussen de bak van Londen en t tìntje van Van Ledderom.

Tja, zo was k aal denkende en schrievende mit dizze biedroage schier opschoten. En dou k kloar was haar k tied veur n borrel. Of in schippersjargon: “t Was schoot aan…….”