“Hest t ook mitkregen. Onze hoop veur de toukomst zit mit tonen in d’aaske. t Jonkgoud is depri en zugt de toukomst somber in. Doarom bruukt de jeugd aal meer verdovende middeln. Jonges en wichter waiten van veuren nait dat ze van achtern leven, omreden ze binnen aan de pillen en paddo’s. Ons noageslacht kin meer pilsoorten opnuimen as Nederlandse zangvogels.”

“Dat is nait best,” gooide ik der tussendeur. “Kovvie?”

“Och, dat is mor hou of je t bekieken,” zee buurman Jan onder t knikken. “Griet heur neefke Evertje het van t veujoar bie ons holtsnippers tussen de bozzerijen gooid. Ik zag van de weke dat ter overaal paddestoulen opkommen binnen. En gezain de seupele toustand van t jonkgoud denk ik dat mien paddo’s goud van pas kommen. Doar zit handel in zeg ik die. Kiek, as je de wereld veur n doedelzak aankieken liekt alles veul minder slim.”

“Der binnen inderdoad veul lu depressief,” zee ik. “Mor of dien paddestoulen helpen betwievel ik.”

“Nou, k was guster nog even bie Evertje en dij haar n schoaltje paddo’s op toavel stoan,” zee buurman Jan. “Dij stumper zat vanwege d’energiekrisis op n kroakstoule te kleumen mit op schoot n bordje mit doarop n kòlle gakbale. Hai zat te dubben over t perbleem of hai valen wol onder ain van de twij biologische geslachten ‘m’ en ‘v’ of dat hai vergendern wol noar n aandere letter. Dij wol dus ook aan de paddo’s. Mor kom, ik goa weer noar mien Griet. Wie willen dammeet onze paddo’s oogsten. Aankommen weke komt ter n bord in toene mit doarop:

Verroem t benul, vergeet de tied.

Neem paddo’s van Jan en Griet.”

“Paas mor op,” zee ik. “As je paddo’s eten gaait joen pokkel n aigen leven laaiden. t Wotter lopt joe din nait in de mond, mor lopt joe vanzulf in de boksem. En je goan dervan trippen. De waarken is bie elk verschillend. d’Ain wordt zo slap as n schuddeldouk, d’aander schit zok in de boksem en weer n aander spijt zok uut de noade.”

“Nou wees mor nait benaauwd,” zee buurman Jan. “Mien Griet en ik perbaaiern onze paddo’s vanoavend eerst zulf even uut. Tjeu.”

Vot was buurman Jan. Ik betwievelde of der ooit n bord in zien toene kommen zol. n Avvetìnsie in t Bokkeblad lag meer veur d’haand. n Raauwavvetìnsie:

Jan en Griet genoten as pensionado’s.

Ze bezweken lèstdoags aan heur paddo’s.