“Schenk mie mor gaauw even n kop kovvie in. k Heb hoast. Der lag net bie mie op t nachtkassie n waarkbraifke woarop ston dat ik veur elf uur de worrels in plakken snibbeld hebben mout.”

Buurman Jan zat te wachten aan de keukentoavel. “Tja, dat wordt din worrel-op-aan pizakken,” zee ik. Mor as t kloar bist kin je mit joen baaident wel mit worrelplakken betoalen.”

“Hol mie der over op,” reageerde buurman Jan toesterg. “Ik bin nait zo van dij worreltjederij. k Heb laiver pasta-varioatsies. Mor mien Griet is der stoapelgek op. Wie eten minimoal twij moal in de weke worrelprut. Vandoage dus ook.”

“Nou ja, zo òf en tou stamppot worrels kin gain kwoad. Woarom is dien Griet ainglieks zo’n worrelgek?” vruig ik.

“Nou kiek, ik heb lezen dat onderzuik uutwezen het dat foetussen tiedens de zwangerschop al reageren op d’eterij van de moeke.”

Buurman Jan ging der ais even goud veur zitten. Hai haar zok bliekboar verdaipt in de worrelmaterie.

“Kiek,” ging e wieder. “t Bliekt dat kool bie foetussen minder in trek is as worrels. t Is zulfs zo dat dij n soort van glimlach op t gezicht kriegen as moeke worrels eten het. At dij doarentegen kool din zagen d’onderzuikers proelderge gezichten. Man, man, wat ter toch ook nait aal onderzöcht wordt. Mor ik snap nou wel woarom swienen zo gek binnen op swienevreten. Dat kregen heur moekes ook.”

“Tja, mor doe waist nou ook woar dien Griet’s moeke gek op was,” zee ik. “Mor t kin netuurlek ook wezen dast heur veur t eerst trovven hest op n woensdagoavend, op worreloavend.”

“Joa man, heb de gugel der mor mit. Ik zit ter mit,” naarde buurman Jan. “Kom ik goa noar mien Griet. De worrels stoan vast al kloar in t worrelbakje. Tjeu.”

Buurman Jan zedde de zokken derin om bie huus te kommen en ik docht: as aal dij fanatieke veganistes nou handeg binnen din eten ze elke dag niks aans as worrel- en kooltjederij. En ze drinken in stee van wien en bier niks aans as smoothies en worrelnat.

Din hebben heur noazoaten alvast n steut in t veuren…..