“n Kop kovvie mit n snee kouke gaait ter wel in. Doar wor je nait dik van, ja. Doar goa k even goud veur zitten.”

“Inderdoad,” zee ik. “Mor most ter wel even n zittend gat veur hebben. Ach, van t zitten hejje je ja net zoveul as van t stoan, nee din?”

“Nou, dat wordt wel voak zegd, mor dat is nait woar,” zee buurman Jan. “k Wil nait veul zeggen, mor volgens mie is zitten n lukratieve bezeghaid. Der binnen noamelk lu dij zittend kaptoalen verdainen. Benoam de lu dij d’haile dag zitten te vergoadern verdainen voak t mainste.

“Das schaande genog woar,” zee ik.

“Dat zee ik,” zee buurman Jan. “t Is ongeliek verdaild in de wereld. d’Ain knooit zok dood veur n minimumloontje, d’aander strikt kaptoalen op mit d’haile dag zitten, reveln, raaizen en dikkedakken. Ik zeg die dit: ons soort lu kin zien lapke vlais nait meer betoalen omdat t zitvlais van dat soort lu zo duur is. t Uurloon veur op de kont zitten is veule moalen hoger as n dag pizakken op n staaiger.”

“Das inderdoad n woarhaid as n kou,” beoamde ik.

“Krek,” ging buurman Jan verder. “En nou wie t toch over ‘zitten’ hebben, ja. Waist wel wat ook bie de wilde knorhoanen òf is?”

“Nou?” wol k waiten.

“Dat aal dij prominente avvekoaten dikken verdainen aan lu dij vanwege n misdrief vastzitten. En dat ze, ondanks dat ze misbaksels as klant hebben, voak veur vrijsproak goan. Man, t is toch singelier: de grootste minkukels waiten aaltied de duurste avvekoaten te vinden. Dat kin gain touvaal wezen. Mor kom, ik goa weer noar mien Griet. t Zit ter dik in dat zai dammeet nog even aan de rit wil mit onze Lada de Luxe. Zai rit, ik kiek wèl van de tegenliggers aal in de neuze zit te pulen. Tjeu.”

En vot was buurman Jan. Hai zat aaltied op t nijs en haar der aaltied n mainen over. Voak haar hai geliek, ook dit moal. Teveul lu worden dik onderbetoald.

Mor doar moaken teveul lu zok nait dik om…..