“Pratst ook Grunnegs mien wicht?” Op weg noar de deure keek zai achterom. “Wat zegt u meneer?” “Ofst ook Grunnegs pratst.” De sollisitante keek mie hulpeloos aan en om heur uut heur lieden te verlözzen zee ik: “Je spreekt zeker geen Gronings.” Nee,” zee ze verontschuldegend, “Mijn ouders wel, maar ze hebben het me nooit geleerd.”

Op t mement dat je dit lezen zit je meschain wel mit n kop kovvie veur joe, mit op joen schuddeltje n dikke hombe kouke mit derop n dikke loage botter. Of ie beheuren wellicht tot de lu dij zokzulf op alle mementen van de dag te kört doun, omreden joen liggoam en gaist mouten voldoun aan, deur rekloamemoakers veurgeschreven ideoalen.

Der wordt tegenwoordeg swoar inzet op pokkelgewicht en wangkwabben. Manlu dij heur aigen veurtplantensraive nait meer zain kinnen binnen potentiëel lopende doodskisten en kosten de soamenleven op termien handenvol geld. Veul vraauwlu stonden net zo in t leven.

Stonden der bie mie in toene vrouger n stók of wat bonestokken mit waalze bonen, tegenwoordeg flaneren bonestokken op social media: aalmoal strinten dij zo lek binnen as n teemze deur aal heur pokkelschroot. Ongezonde verschienens op twij bainen. Om aan ideoalbeelden te voldoun ontzeggen ze zich van alles en nog wat.

Ontzeggen betaikent dat je joezulf wat verbaiden, dat je joe ontholden van. En ehh…..: dat geldt ook veur t Grunnegs!