“Hest nog wat plankjes liggen? De vogelhokjes van mien Griet binnen aan vervangen tou. Dij van d’iemebieters binnen verröt en de bodem van d’hokjes veur de kaarzebikkertjes binnen der kompleet onderuut zakt.”

Buurman Jan kwam bliekboar nait ìnkeld veur n kop kovvie.

“Och, ik heb nog wel wat achter in t holthok liggen, mor volgens mie kinst beter wat plankjes bie de baauwmaarkt vothoalen, want t is nait veul deegs,” zee ik.

“Hoalen?” Buurman Jan reageerde as deur n ieme stoken. “Nije plankjes binnen ja veul te duur, man. Mien Griet en ik waren guster in n baauwmaarkt en vruigen aan n snokkel doar om road veur wat geschikt holt. Dou mien Griet heurde wat dat kosten mos het zai zok votdoadelk omdraaid. Man, alles is ja wel viefmoal zo duur worden. Mien Griet holdt van vogeltjes in toene mor zai het gain vogel in de kop. Ik wol heur as troost n boske bloumen geven. Nou, dat is hom ook nait worden. Doar heb ik gain € 25,— veur over. Dat is omrekend ja meer as 50 gulden. Man, n gekkenboudel is t. Ik poot wel n poar tudeltoantjes in n pot. Kiek, elk schot is gain eendvogel, mor tegenwoordeg vaal je overaal in de dikke priezen. Man, even op n terras zitten kost ook al n vermogen. De wereld is deurdraaid. Bie d’aine mout je geld tougeven, bie d’aander mout je betoalen. n Gekkenboudel is t. Ik zeg die dit: der binnen lu dij ons geern votkwienen zain in heur verpauperparredies. Mien Griet en ik binnen din ook slim ongerust over de gevolgen van d’infloatsie en aal dij klimoatmoatregeln. Dij kosten ons klaauwen mit geld. Swoagertje Eppo is der al tou overgoan om te investeren in zien erotisch kaptoal. Mor in dizze tied, woarin elke tounoadern tot t vraauwelk geslacht joe fatoal worden kin, liekt mie dat n riskante ondernemen. Ik hol mien raive laiver onder aigen dak. Boetendes, mien Griet holdt ter ook nait van om raive in de manne te hebben. Tja, geld zöcht geld en schit op bulten en je kinnen de duvel der mit dansen loaten. Dat is nog nooit aans wèst. Ik zeg die dit: t wordt binnenkört te duur om old te wezen. Nou tjeu, ik struun nog even in dien holthok. Meschain kin k mien Griet toch nog bliede moaken.”

Buurman Jan vertrok en ik docht: t Is inderdoad ongeliek verdaild in de wereld. In tieden van nood bliekt elk moal weer dat bepoalde lu veul geld tot n sloot uutgroaven, terwiel aandern heur leven verteren mouten in aarmoude.

n Pauperparredies is van alle tieden…..