“Wat bist ja vroug vandoage.”

Buurman Jan was net aanschoven aan de keukentoavel veur zien kop kovvie en hombe kouke.

“Joa, mor dat het n reden,” zee hai. “Mien Griet begunt tegenwoordeg elke mörgen mit n jodellaid. Vanmörgen was dat ‘Auf dem Berg, da steht a Hütterl’ Zai het noamelk lezen dat zingen stimulerend waarkt. Ik von de leste tied al dat zai smörgens oardeg laank onder de douche ston en ik heb op n gegeven mement even stiekem deur n glieve van onze douchdeure glopen. En joa hur, doar ston mien Griet. Poedeltjenoakt en mit de stromende douchekop as mikrofoon veur zok te jodeln.”

“Kin zai din wel zingen?” vruig ik veurzichteg.

“Nee man, mor dat duurf ik nait tegen heur te zeggen. Dat is ja nait goud veur d’harmonie. t Schient dat je deur te zingen minder strezzeg worden. Teminnend dat zegt mien Griet. En as je dat onder de douche doun staarkt t ook nog joen zulfbewustwezen. Want mit n gobbe wotter derbie waarkt t dubbelop. Boetendes is t goud veur t haart.

Mor dat is t slimste nog nait. Zai wil nou dat ik elk moal mit jodel. Want as wie mit ons baaident touglieks zingen sloagen onze haarten op n gegeven mement persies in de moat. Net as tiedens onze knientjesdoagen vot noa ons traauwen. En n gezoamelk haartritme is weer goud veur de bloudsomloop. En nou wil zai ook nog vioulles nemen, want t bespeulen van n instrument schient goud te wezen veur d’ainmoud en t soamenspul tussen pokkel en benul. Stel die toch ains veur: elke dag dat getjilp op zo’n jammerholtje. Man, ik mout ter nait aan denken.”

“Nou, doar bist mooi kloar mit. Elke dag dat gefiedel en gejodel aan de kop,” zee ik mit gespeuld leedvermoak.

“Tja, mien Griet zee dat d’evoluutsie van ons mìnsen hieraan ten grondslag ligt. Vrouger konnen ze in de wildernis overleven omdat ze alle geluden votdoadelk herkennen mozzen. Lu’s leven hong der dou vanòf of ze onderschaaiden konnen of t n geluud was van t ruzzeln van n doedhoamel of dat t de voutstappen van n schiere deern, n dikke bere of van n swaarde panter waren. Mien Griet kin mit heur meziek ook veul beter funksioneren. Zai wil zok doarom ook nog abonneren op Spotjefaai. Doar wil ze din veur elke gemoudstoustand n apaarde pleelieste soamenstellen. Dij wil ze din mit n app òfspeulen op heur buutsmobieltje en beluustern mit heur bloetoet-oordoppen. Zo kin zai din tussen de spruutjes en waalze bonen op de meziek van bieveurbeeld ‘Die Jodeljungs’ pozitief deur onze ploatselke super swieren. Want mien Griet is gek op n drijkwartsmoat. Meziek is d’ainege drug dij gain nevenwaarkens het, zegt zai. Nou ik zeg die dit: dat is nait woar. Ik wor stoapelgek van heur meneuvels. Nou tjeu. t Is zo stoadegaan tied veur mien jodelduet.”

Vergisde ik mie of heurde ik hom achter t huus zingen of jodeln ‘Ich plakke ein dirndl hinter das behang’.

Nou ja, gelokkeg is t wel of nait herkennen van jodelderij veur mie nait van levensbelang. Jodelahiti…….!