“k Heb die d’haile week nait zain ja. Wast wat lebait?” Buurman Jan was d’achterdeure binnenkommen en ging aan de keukentoavel zitten. “Nee, dat nait,” zee hai. “k Mos even biekommen van de vekansie. Wie zaten op n boerencamping woar twij vraauwlu t spultje bestierden.

t Waren twij potten. Twij potten dij mie t leven zoer moakt hebben. Elk moal as k dij noa t eten òfzaipde bie de sentroale gleerbak ston der n doedel noast mie te reveln. En doar kin k hailendaal nait tegen. Denk je in alle rust even zunder joen Griet d’òfwaskwaste hanteren te kinnen, staait ter elk moal n kwedeldeuze noast joe dij heur haile laif en leed aan joe mitdailt. Zai kwam uut Potterwol, haar last van zinkens in t lief, haar n kaalknoagel op heur linker dikke tone en was schaaiden zee ze.

Elke dag weer bood ze mie heur kaalknoagel aan. Ze vruig mie zulfs of ik heur doar soavends wel wat Opoe Deldog opsmeren wol. Dat holp meroakel en ik haar doar de juuste handen weer, von zai. Volgens mie ston zai d’haile dag te gloepen in heur veurtìnde. En zo gaauw ze mie in de smiezen kreeg gingen bie heur de broodkrummels steken.”

“Nou, din zag zai zeker wat in dien goddelk liggoam,” nittjede ik. “Tja, din goan d’hormonen op de loop.” En ik zag t haile kaberet veur mie.

“Och man, loop toch hìn schieten kirrel”, reageerde buurman Jan as deur n ieme stoken. “As ik mit zo’n doedel traauwd wezen zol en ik zat mit heur in n kedeltje din kroop ik weer tot t toetje uut. Man, der lopen mie toch vrumde kostgangers rond. En nait allìnt op dij camping.”

Doar mos k buurman Jan geliek in geven. Gelokkeg kwam dat nait aalmoal in t nijs. Stel joe veur. Behaalve as t BN’ers en aandere hotemetoten betreft. Lu van de regeren bieveurbeeld. t Is doar ain pot nat. Dij trekken op dit mement aalmoal de keudel in. Ze binnen demissionair, mor worden ook nog depressionair, groaperionair en besijbelionair. Dij moaken der echt n potje van. Boetendes: potverteren is heur hobby.

“Nou, ain ding is zeker. Ik bin doar mooi op de kovvie kommen”, heurde ik buurman Jan deur mien miemeroatsies hìn mottern. “t Was zunde van t geld. Ik heb ja ìnkeld mor n lutje penziountje en wat AOW. En dat is gain vetpot.”

“Nee”, docht ik, “en vergeet dien Griet nait. t Is bie die inderdoad gain bottertje boven.”

“Nog n kop kovvie?” vruig ik. “k Heb nog n pot vol……..”