“k Heb dij brilleprins beld. Waist wel, Berend van Zandvoort. Ik heb aanboden dat ik vergees kom. Mit mien zingende zoage. Doar bin ik n virtuoos op most waiten. Ik heb ook al n deuntje instudaaierd. n Hit mit potentsie al zeg k t zulf.”

Buurman Jan zat nereg in zien kop kovvie te ruiren. “Ik dou t in t Engels, Grunnegs kinnen ze doar ja toch nait verstoan. Zal k even n stokje veurzingen?”

“Och, as die dat bevredegt din schait mor lös”, zee ik. Veul feduutsie haar k nait in zien muzikoale kwaliteiten. Mor ja, n beetje mit zo’n zoage swabbern en der mit n striekstok overhìn fokseln leek mie nait zo stoer. En buurman Jan kon de noten ja wel speulen dij zien Griet elke dag op zang haar.

“Wat veur n tekst hest din opbedocht?” vruig ik.

“Nou luuster,” zee buurman Jan, “ik dou t even zunder melodie. k Heb mien zoage op beune liggen. Dij heb k net nog even ineulied. Din kommen de klanken beter tot zien recht. Let op, hier komt e:

Ai plee dizze song and striek on my saw.
Noboddie meeks mie de pizze nou laauw.
Sing aal toegedder, bobo’s en fans.
Stemp mit joer fiet en klep in joer hens.

En din komt t refraain. Din gaait t loos. Hou vinst hom?”

Buurman Jan keek mie vol verwachten aan. Ik kon t nait over mien haart verkriegen om dizze artistieke kreoatsie de grond in te boren.

Doarom zee k: “Nou, dat haar wel veul minder kind. Dij Berend kon wel ains stail achterover sloagen. Mor as ik die was ging k ter nait vergees noar tou. Kiek, dij snokkel bölkt van t geld. Dij dut zulf ook niks veur poelegrap en oardeghaid. Zoksoort lu begunnen voak vot over geld. As ze heur zin nait kriegen liggen ze vot te zoagevielen. En din zolst doe doar vergees dien geweldege kunsten vertonen mit zang en zoage? Man, wees toch wiezer.

Traauwens, hest al bericht had? Bist nuigd?”

“Nee, nog nait. Mor nou dast t zo zegst: hest geliek. Kwaliteit mout betoald worden. Ik dou t mor nait. Mien ol opoe zol vrouger zegd hebben: loaten ze doar mor n jeude veur zuiken.”

“Tja,” zee ik, “dat kon dou nog. Doar kin je nou nait meer mit aankommen.” En ik docht: “Net as mit n zingende zoage.”

Mor buurman haar in tied d’hakken al licht. Deur t vìnster zag k hom in zien “hens” klappen. Zien Griet haar vast wel weer noten op zang. En ik docht:

“Kom op Jan, alle hens aan dek……”