t Was weer ains zo wied.

Onze grode femilie haar weer n soort van reünie. Schuld doaraan was dit moal Stientje. Dij haar 48 joar leden t levenslicht aanschaauwd en zodounde toog op dij zundag t haile woagenpaark, van d’olle Lada van oom Graddes tot aan d’aal-vaar-rad-aangedreven-SUV van neef Derrick op t haimstee van Stientje en Evert aan. t Was elk moal weer n komplede occasion-show. Blonbloazende clowne Jippo ontbrak ter nog mor aan.

Dou elk de nije aanwinsten weer bekeken en goudkeurd haar was t tied om t verbaauwde boerderijchie te betreden. Veur zaten de vraauwlu en achter in de keuken de manlu, omreden dat was dichter bie de kratten bier. Op beune bounderden de grommen hìn en weer tussen de dreuge bonen en de siepels.

k Wait nait hou of joen verjoardoagen verlopen, mor dij van ons binnen aaltied slim veurspelboar. Swoager Eppo het aaltied last van zien rogge en was nog aal op steun. Steun haar ook neef Flip. Dij was net van de vraauw of en luip bie d’avvekoat vanwege d’omgangsregeln veur de kinder. “t Wief wil nait om liek,” zee e. Ook de stainswèlle van oom Hannes, t viefde kunstgebit van oldste bruier Haarm en de meedsienen tegen d’iemege borst van swoagertje Tjakko kwamen veurbie. En dat aal tussen de keze, d’hompen dreuge worst en de zulfgedraaide gakbaaltjes van Stientje deur.

Mor nij was t onderwaarp betrevvende neef Jannes. Dij haar al n joar of wat n beste betrekken bie n overhaidsinstellen, woarvan ik de noam mor nait nuim. Hai haar al n moal of wat snaard dat hai t doar zo noar de zin haar. Dit moal kreeg hai de wind van veuren. Femilie zag nou kans om snakkerd Jannes te kakken te zetten.

Elk was t nait ontgoan dat n rapport aantoond haar dat t personeel doar op t heden in n daibe krises zat. De waarkmotivoatsie haar slim te lieden. t Was zulfs zo dat de nije bakoven van swoager Kees beter zulfraainegend was as t personeel doar.

Regelmoateg stonden ze op de waarkvlouer tegenover mekoar as kappershoanen. Zulfs de lu mit hoar op de koezen stonden òf en tou te trillen as n ruske. Ook schenen der gounent te wezen dij mainden dat ze belangrieker waren as d’aandern en doarom rondluipen as n koater in de mörgendaauw.

Volgens t Dagblad, dij inzoage had haar in t rapport, zat t aal vast op de gebrekkege interne kommunikoatsie. Ondanks dat de perseneelschef veur elk n buutsmobieltje aanschaft haar. Ook Jannes haar zo’n piepdeuske aan n klippie aan zien boksembore hangen: t rood frontje van t apperoat leek traauwens slim bescheten bie zien knarriegele daze. Mor dit terziede.

Nee, neef Jannes haar n swoare middag. Eppo zee nog dat e lezen haar dat t belangriek is dat verantwoordelken de liggoamstoal van d’ondergeschikten begriepen. Mor ja, as je te moaken hebben mit krikhoantjes, koakelhìnnen, grootbekken en waark- en luxe peerden vaalt dat nait tou.

Dou k soavends thuus kwam trippelde d’hond mie kwispelnd tegemuide en keek mie mit zien traauwe broene ogen aan. Hai dee dat mit ain en aal gezonde openhaid.

“Tja, t betrachten van wederzieds respekt kin ook zunder t opstellen van rapporten,” docht ik.

Wat kinnen honden toch veul, wat veul mìnsen nait kinnen……..