“Dou mie der mor n dikke hombe Grunneger kouke bie, doar bin k wel aan tou.”

Buurman Jan zat bie ons aan de keukentoavel achter n kop kovvie. Dij plak kouke sluig hai nait òf, omreden hai was tou aan wat “degelks in de moage” zo as hai dat zee. Want hai was der kloar mit.

“Mien Griet heur oldste zuster het heur aanstoken mit smoesies. Diet, de zuster van Griet, het heur resepten maild. Ik krieg nou al vief doage niks aans as gruine prut in n glas. Kiek, d’eerste keer heb k heur nog holpen. n Nijlootje, ja. Der mos n ratjetoe van gruinten, fruit en wotter deur mekoar klutst worden. Nou, dou kwam mien boormesientje mit n lutje betonkloppertje schier van pas. Mor mien Griet wol op de professionele toer en dus mos der n blender kommen. Doar kon ze dij utjekul veul beter mit moalen, von ze. Din kwam der nait zoveul prut aan de keukenkassiedeuren, zee ze. Zunde van t geld, man. Mit mien boormesientje wol t ook.”

“Woarom dizze ingriepende kulinaire ommezwaai?” wol ik waiten.

“Man, mien Griet von dat wie veul te swoarwichteg deur t leven gingen. Wie mozzen neudeg op dieet, zee ze. Dus binnen wie nou op n gruine detox dieet.” Buurman Jan keek begereg noar de plakken kouke dij op n schoaltje op toavel stonden. “Most nog aine? “ vruig ik.

Buurman Jan dronk de leste slok kovvie op en zee. “Nee, ik mout neudeg op huus aan, aans krieg k raggens. Ik mout op tied wezen veur onze andieviesmoesie. Mien Griet bruukt dit moal gain wotter mor yoghurt. Zai gooit ter ook nog kruderij in. Dat schient gezonder te wezen deur dij antioxidanten dij der in zitten. En dat is slim belangriek veur joen weerstand.”

“Is dat wel gezond?” wol ik waiten.

Buurman Jan ging der nog even goud veur zitten. “Onze pokkels zitten vol giftege stovven en dij goan der mit dij smoesiesmurrie uut. Ik krieg nou ook n minder opgebloazen gevuil en verbran meer energie , zodat ik mien overtolleg vet stoadegaan verlais. Nou, en doarom goan wie vief weke vega.

Heurst dat? Vief weke. Mörgen krieg k n smoesie bowl veurzet: prut van gemoalen gruintesnibbels, fruit en hoavermout. En ik mout t oplepeln uut n schoaltje en ook nog kaauwen. Man, man, man, vrouger as lutje potje dou k nog gain tanden haar mos k t vouer ook al opzoegen. En omdat ter in fruit veul sukers zitten moalt mien Griet ook nog gruine bladgruinten mit.”

“Tja,” zee ik, “dat wordt even slikken mit aal t gemoalen snietjemous, pompoenpitten en quinoa vlokken. Ach, as t wat bievouerd worden most komst mor even langs. Je mouten eten wat je luzzen en lieden wat je kinnen.

Kinst vast wel n smoesie verzinnen……..”