Lestdoags ston in t Dagblad te lezen dat ter in n bekìnd etablissement n nij gezelschopsspullechie bedocht was. Kon je joe vrouger vernuvern mit Old Hollandse Speulen, zo as blikgooien, ezeltje prik en zaklopen, hier was de blikvanger n schietspultje. Nee, nait spiekerpoepen mor n schietpotrace. Kompleet mit pleebozzel en aal. Of der ook schietpepier aan te pas komt heb k nait lezen.

Nou haar mien opoe t vrouger ook wel ains over schietpotten. Dat waren mainsttied eelske lu dij meer wezen wollen as dat ze waren. Echte bloazen. Grode snakkerds dus, en doar haar zai niks mit op. Dij lu wuiren deur heur nooit nuigd veur n verjoardag. Ach, dat soort lu von ezeltje prik, bloaspiepke schaiten of koukhappen ook ja veul te min. Dij vuilden zok veul te goud veur spultjes as Annemaria Koekoek, n aaierrace of klöskelopen.

Traauwens, ik herinner mie nog dat wie vrouger as kind aan t messiesteken waren. t Was n soort van laandje verovern. Je gooiden n buutsmes in t zaand woarin n rechthouke taikend was. As t mes in t vak rechtop stoan bleef mocht je n liene trekken noar ain van d’aangrìnzende lienen zunder dat je n liene deurkruzen moggen. t Nij ontstoane vak was din veroverd.

Der was gain kind dij t ooit in de kop kreeg om zien of heur mes aargens aans veur te bruken. Je schilden hooguut ains n moal n appeltje. n Appeltje schillen is tegenwoordeg voak n dodelk geweldsdelikt. Hoat, nied en roezies worden beslecht mit n mes. Triest mor woar.

Vrouger greep je nait vot noar n vlindermes, n machete of n stiletto. En n hakmes al hailendaal nait. Dij haren wie wel ains zain bie peerdeslachter Poater op teunbaanke, mor wie haren nooit aine in d’handen. Ook nait uut tiepelzinneghaid. Ons messiesteken was n geweldloze, onschuldege dieverdoatsie. n Kinderspullechie en doar bleef t bie.

Alhouwel, n stòkje puntjen deden wie ook wel ains.

Woarveur?

Veur n tiepel……..