Lestdoags las k in t Dagblad dat Eric Carle uut tied kommen is. Hai is schriever van t kinderbouk “Rupsje Nooitgenoeg”. Roepke Nooitzat, dus.

Veurdat je nou reageren meld ik vot even dat t verklaainwoord van “roebe” ook “roepie” wezen kin. En instee van “roebe” kin t netuurlek ook “roep” of “roepe” wezen. Dit even terziede.

t Bouk gaait over n onbelangriek, lèlk gruin roepke dij uutgruit tot n aibels mooie, grode vlinder. De bosschop van t verhoal is dat, as de lutjen zulf de wereld “in vlaigen” der hoop is veur heur toukomst.

t Verhoal: noadat Roepke Nooitzat uut zien aai kropen is het hai honger en begunt votdoadelk te eten. Hai wordt nooit zat en vret mor aal deur, totdat hai n haile dikke roebe worden is. Hai baauwt op n gegeven mement zien huuske en komt doar as n haile schiere vlinder weer uut. Gain roepschieter, dus.

In dizze gekke, verhidde tied verboast t mie dat lu, dij zulf net zo moager binnen as n roebe, t bouk nog nait uut de schappen hebben willen. Ie kinnen ze wel, de roeperds dij zok overmoateg bemuien mit aandermans eetpetroon en dij as n lopende roebe achter mekoar aandolen om te verkondegen dat zoveul eten as Roepke Nooitzat in wezen krimineel is. Lu dij t verschil nait kinnen tussen realiteit en fantazie. Ik meld joe hier swaart op wit: ik aarger mie gruin en geel aan dat soort volk. Ik nuim mor nait mien allergie tegen lu dij t meschain in de kop kriegen om te aggewaaiern tegen t faait dat Roepke n “hai” is.

Dou k las over Roepke Nooitzat mos k denken aan t verhoal van mien ol opoe. Dij las mie nait veur over n roepke mor vertelde n verhoal over t oeioei-vogeltje en hou dij aan zien noam kommen was. Dat vogeltje, zo zee zai, haar zien pootjes körter as dat zien klootjes dele hongen. En elk moal as hai landde klonk t “oei-oei”. Zai vertelde t hail beeldend zunder rood te worden als n kalkounse hoane.

Ondanks dat mien opoe t soms gruin genog muik is zai zo gries worden as n doeve……..